Μαρία Καλύβα (Συγγραφέας)

Η συγκεκριμένη τεχνική διαχείρισης του χρόνου χρησιμοποιείται από το 1980 και κάνει τη δουλειά των μαθητών, των δασκάλων, των συγγραφέων, και τόσων άλλων, παιχνιδάκι.

Φωτογραφία conttexto.com

Πόσοι συγγραφείς, καθηγητές, μαθητές, άνθρωποι που κάνουν μια πνευματική εργασία, όταν δουλεύουν αδιάκοπα, δεν αισθάνονται κάποια στιγμή καταβεβλημένοι; Δεν χάνουν την πνευματική τους διαύγεια και δεν αρχίζει ο νους τους να πετά εδώ και εκεί; Και σε πόσους πάλι από αυτούς, στην ιδέα και μόνο των διακοπών ή του Σαββατοκύριακου, δεν αναπτερώνεται ευθύς το ηθικό, και έτσι γίνονται πιο παραγωγικοί; Το ιδανικό θα ήταν να μπορούσαμε όλοι μας, όταν νιώθουν εξασθενημένοι, να σταματήσουμε να εργαζόμαστε για λίγο και να βγαίνουμε μία βόλτα στον καθαρό αέρα. Αυτό όμως, δυστυχώς, τις πιο πολλές φορές, είναι σχεδόν ανέφικτο. Προκειμένου λοιπόν να πιέζουμε  τον εαυτό μας να αποδώσει περισσότερο από όσο μπορεί και έπειτα από το ένα και μοναδικό διάλλειμα που κάνουμε, όπως είναι αναμενόμενο, να μην μπορούμε να επιστρέψουμε στην εργασία μας, καλό θα ήταν να θεωρήσουμε σύμμαχό μας τον χρόνο και να τον διαχειριστούμε καλύτερα.

Η τεχνική «Pomodoro», που σημαίνει ντομάτα στα Ιταλικά, αναπτύχθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1980, από τον Francesco Cirillo. Η μέθοδος βασίζεται στην ιδέα ότι τα συχνά διαλείμματα μπορούν να βελτιώσουν το επίπεδο της πνευματικής εργασίας. Αφού συγκεντρωνόμαστε σε ένα και μόνο τμήμα της εργασίας μας τη φορά, και η προσοχή μας δεν αποσπάται. Η εφαρμογή της τεχνικής είναι απλή. Και το μόνο που θα χρειαστούμε είναι ένα χρονόμετρο.

Ας πούμε ότι σκοπεύω να εργαστώ συνολικά 3 ώρες, δηλαδή 180 λεπτά. Αυτό σημαίνει ότι θα χρειαστώ 180/25 = 7,2  (περίπου 8 «Pomodoro»). Επομένως εργάζομαι ως εξής: