Κοντεύουν δύο χρόνια από τότε που
άρχισα να γράφω το μυθιστόρημα αυτό, το
οποίο ακόμη είναι στα σκαριά. Πόσα ταξίδια κάναμε όλον αυτόν τον καιρό! Και πού
δεν έφτασε η χάρη μας… Ανεβοκατεβήκαμε βουνά με μια μόλις ανάσα, λιώσαμε τα παπούτσια
μας σε πεδιάδες ατελείωτες, κολυμπώντας διασχίσαμε όλες τις θάλασσες του κόσμου…
Μας έλουσε ο καθαρός αέρας του βουνού, μας έραναν τα ζώα του κάμπου με λουλούδια,
μας χάιδεψε η αλμυρά και η άμμος της ακτής. Πώς θα μπορούσε να είναι αυτός χαμένος
χρόνος από τη ζωή μου; Αν χρειαζόταν, θα το έκανα ξανά˙ ξανά, και ξανά, και χίλιες
φορές ξανά...
Αισίως έφτασα στη συγγραφή των
δυο τελευταίων κεφαλαίων του νέου μου μυθιστορήματος, και είμαι στη ευχάριστη θέση
να σας το ανακοινώσω.