tag:blogger.com,1999:blog-55958578615237136822024-02-18T18:54:47.646-08:00Μαρία Καλύβα (Συγγραφέας)Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06360844834226144758noreply@blogger.comBlogger196125tag:blogger.com,1999:blog-5595857861523713682.post-65086075690211843282018-05-24T00:33:00.001-07:002018-05-24T00:33:22.058-07:00Σας ευχαριστώ πολύ!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div data-contents="true" style="text-align: justify;">
<div class="" data-block="true" data-editor="8vk5o" data-offset-key="57pm1-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="57pm1-0-0">
<span data-offset-key="57pm1-0-0"><span data-text="true">Σας ευχαριστώ όλους μέσα από την καρδιά μου που με τιμήσατε στην παρουσίαση του τρίτου μου βιβλίου. Σας ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξη, τον χρόνο που μου διαθέσατε, τις όμορφες ευχές σας και τα πλατιά χαμόγελα. Δίχως εσάς η εκδήλωση αυτή δεν είχε αυτήν την τόσο όμορφη κατάληξη. </span></span></div>
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="57pm1-0-0">
<span data-offset-key="57pm1-0-0"><span data-text="true"> </span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2CmQhdZ6P1xVFFxVdwwkHpBX-vBblAozVyXt8Uh10UNE5uCeSWsh4c07LSvVbwmqUtnhr14VCsSbmiixW9NVWUT8lSYqT0pO2PJz_ZjABF8VV3ny0mi5IR8mV22BUVvxyEi4Ii0rgj7A/s1600/flower-3175428_960_720.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="698" data-original-width="960" height="290" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2CmQhdZ6P1xVFFxVdwwkHpBX-vBblAozVyXt8Uh10UNE5uCeSWsh4c07LSvVbwmqUtnhr14VCsSbmiixW9NVWUT8lSYqT0pO2PJz_ZjABF8VV3ny0mi5IR8mV22BUVvxyEi4Ii0rgj7A/s400/flower-3175428_960_720.png" width="400" /></a></div>
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="57pm1-0-0">
<span data-offset-key="57pm1-0-0"><span data-text="true"> </span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="8vk5o" data-offset-key="b29f8-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="b29f8-0-0">
<span data-offset-key="b29f8-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="8vk5o" data-offset-key="emr1s-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="emr1s-0-0">
<span data-offset-key="emr1s-0-0"><span data-text="true">Θα ήθελα όμως να ευχαριστήσω επίσης θερμά:</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="8vk5o" data-offset-key="6jnb4-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="6jnb4-0-0">
<span data-offset-key="6jnb4-0-0"><span data-text="true">Τον Αντιπεριφερειάρχη Τουρισμού, Πολιτισμού και δια βίου Μάθησης κο Μπουτίνα Ιωάννη και τον Αντιδήμαρχο Περιφέρειας κο Βουρλίτση Δημήτριο για την υποστήριξη.</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="8vk5o" data-offset-key="3fv45-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="3fv45-0-0">
<span data-offset-key="3fv45-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="8vk5o" data-offset-key="ak050-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="ak050-0-0">
<span data-offset-key="ak050-0-0"><span data-text="true">Τις ομιλήτριες Φροσυνάκη Μαρία (Δικηγόρος), Ζαρκάδα Παλμύρα (Εκπαιδευτικός), Απόδιακου Κατερίνα (Πνευμονολόγος), Ψύρρα Γεωργία (Πολιτισμολόγος) για τον όμορφο τρόπο με τον οποίο προσέγγισαν το βιβλίο μου.</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="8vk5o" data-offset-key="3v5m5-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="3v5m5-0-0">
<span data-offset-key="3v5m5-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="8vk5o" data-offset-key="8gvb6-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="8gvb6-0-0">
<span data-offset-key="8gvb6-0-0"><span data-text="true">Την Ξένια Παπαγεωργίου για τον πρόλογο και την όμορφη ανάγνωση των αποσπασμάτων.</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="8vk5o" data-offset-key="ck11f-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="ck11f-0-0">
<span data-offset-key="ck11f-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="8vk5o" data-offset-key="9jh4k-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="9jh4k-0-0">
<span data-offset-key="9jh4k-0-0"><span data-text="true">Τους χορηγούς Αρτοζαχαροπλαστεία «Τσουμπέκος Γεώργιος», Μάρκετ «Βασίλης Πώχος», Κάβα ποτών «Φίλιππος Πώχος», Τυροκομικά προϊόντα «Μετέωρα» (Ι. & Α. Καλτσούδας), Μακιγιάζ – Άρωμα «Rose» Ζάμπρα Έφη για τα ποτά, τα εδέσματα και το μακιγιάζ.</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="8vk5o" data-offset-key="e9vnf-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="e9vnf-0-0">
<span data-offset-key="e9vnf-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="8vk5o" data-offset-key="dniju-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="dniju-0-0">
<span data-offset-key="dniju-0-0"><span data-text="true">Τα τοπικά μέσα μαζικής ενημέρωσης για την κάλυψη της εκδήλωσης, το βιβλιοπωλείο «Ατραπός», μα και την οικογένειά μου ˗τον σύζυγό μου και τις κόρες μου!</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="8vk5o" data-offset-key="53rmi-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="53rmi-0-0">
<span data-offset-key="53rmi-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="8vk5o" data-offset-key="99rgm-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="99rgm-0-0">
<span data-offset-key="99rgm-0-0"><span data-text="true">Να είστε όλοι καλά!</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="8vk5o" data-offset-key="8cclc-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="8cclc-0-0">
<span data-offset-key="8cclc-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="8vk5o" data-offset-key="7kbsm-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="7kbsm-0-0">
<span data-offset-key="7kbsm-0-0"><span data-text="true">Με εκτίμηση, </span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="8vk5o" data-offset-key="3la6j-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="3la6j-0-0">
<span data-offset-key="3la6j-0-0"><span data-text="true">Μαρία Καλύβα</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="8vk5o" data-offset-key="cuibj-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="cuibj-0-0">
<span data-offset-key="cuibj-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06360844834226144758noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5595857861523713682.post-53187695633506511962018-04-19T23:45:00.002-07:002018-04-19T23:45:53.419-07:00Η χορδή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbUPUkIr8aqoNQ7TtGN7nQsHukYzXXcpBE-LdpEzVh5wtRE_JXDhYsyGZwFUpArl3-H38848sPsHmJPACOwyf8r-lf0X_tHPiZjKKqDRUD57B3iVPVEr-EKNQuYYvq2V3mBP1cSLokyog/s1600/guitar-206938_960_720.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="675" data-original-width="960" height="281" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbUPUkIr8aqoNQ7TtGN7nQsHukYzXXcpBE-LdpEzVh5wtRE_JXDhYsyGZwFUpArl3-H38848sPsHmJPACOwyf8r-lf0X_tHPiZjKKqDRUD57B3iVPVEr-EKNQuYYvq2V3mBP1cSLokyog/s400/guitar-206938_960_720.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
* Φωτογραφία (Pixabay/Gerd Altmann)</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όλα τα Χριστούγεννα της ζωής μου τα πέρασα πλάι στο τζάκι. Ποτέ δεν
ήμουν μόνη και ποτέ δεν ήμουν θλιμμένη. Άλλοτε χάιδευαν τις χορδές μου
χέρια αντρικά, άλλοτε γυναικεία, άλλοτε γουργούριζα στην αγκαλιά των
παιδιών, όσο αυτά μου σιγοτραγουδούσαν γλυκιές, Χριστουγεννιάτικες
μελωδίες. Μα αυτό που μου άρεσε εμένα περισσότερο από όλα ήταν να
ξαπλώνω στο χνουδωτό χαλάκι που μοιραζόμουν με την καλύτερη φίλη μου,
μια μικροσκοπική σκυλίτσα, ενώ εκείνη άγγιζε απαλά τις χορδές μου με το
μικρό, κατάλευκο ποδαράκι της.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τα περασμένα Χριστούγεννα, όμως,
δεν έμοιαζαν με τα υπόλοιπα. Τη θέση μου πήρε μια άλλη κιθάρα, πιο νέα
και πιο όμορφη, κι εγώ παραπετάχτηκα σε μια γωνιά της σοφίτας. Μπορεί να
ήταν σκοτεινά εκεί πάνω και να έκανε κρύο, είχα όμως μια πολύ όμορφη
θέα και αυτό μου έφτανε. Έβλεπα από κει τα δέντρα με τα κρυστάλλινα
στολίδια τους και τα στάσιμα νερά του ποταμού. Και έβλεπα επίσης και
έναν πλατύ, παγωμένο επαρχιακό δρόμο, στον οποίο άνθρωποι και αυτοκίνητα
έκαναν άθελά τους πατινάζ, κι έτσι εγώ γελούσα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ήταν, θυμάμαι,
παραμονή Χριστουγέννων, και η χαριτωμένη φιλενάδα μου είχε βγει στην
αυλή να μου φέρει μια μπάλα χιόνι, γιατί ποτέ μου δεν είχα δει χιόνι από
κοντά. Στην προσπάθειά της όμως να χαροποιήσει εμένα, ένα ανεξέλεγκτο
φορτηγό, που είχε πριν λίγη ώρα ξεφύγει από τον δρόμο και έκανε σβούρες,
την παρέσυρε και την τραυμάτισε σοβαρά. Βρήκα τον τρόπο και πιάστηκα
από ένα μπαούλο. Στάθηκα όρθια και έφτασα σιγά σιγά ως τις σκάλες. Μα
άλλο δεν κατάφερα τελικά από το να κυλίσω από αυτές και να βρεθώ και εγώ
με τη μία από τις έξι μου χορδές σπασμένη. Υπέφερα από τον πόνο, αλλά ο
νους μου γυρνούσε μόνο γύρω από τη γενναία φίλη μου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Έκανα μέρες
να τη δω. Νέα της δεν υπήρχε τρόπος να μάθω. Ήλπιζα ωστόσο πως, ως την
Πρωτοχρονιά, θα επέστρεφε κοντά μου και πως, με το ποδαράκι της πάλι, θα
μου έπαιζε διάφορα τραγούδια.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πόσο αργά και βασανιστικά κυλούσαν
οι μέρες χωρίς εκείνη. Και πόσο πιο πολύ υπέφερα κοιτώντας την
ξεχαρβαλωμένη μου χορδή, επειδή μου θύμιζε το πληγωμένο ποδαράκι της. Μα
όλες αυτές οι άσχημες σκέψεις και τα άσχημα συναισθήματα εξαφανίστηκαν
τελικά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το ζωηρό γάβγισμά της και το ανάλαφρο πάτημά της στις
σκάλες, σήμανε την επιστροφή της. Έμενα ασάλευτη μέχρι να φανεί. Μέχρι
και η χορδή μου, που τόσες μέρες χόρευε ξέφρενα πότε από εδώ πότε από
εκεί, κοκάλωσε και αυτή. Με κοίταξε περίεργα. Ήμουν σίγουρη πως λυπόταν
για εμένα, όσο είχα λυπηθεί και εγώ για κείνη. Μα τι μπορούσε να κάνει
για να με βοηθήσει;</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Προσπάθησε να στερεώσει έστω και πρόχειρα τη
χορδή μου, για να μπορέσουμε να παίξουμε τη νύχτα το «Πάει ο παλιός ο
χρόνος» και να διασκεδάσουμε οι δυο μας στη σοφίτα. Μα όταν κατάλαβα πως
ήταν πραγματικά αδύνατο να τα καταφέρει, της έγνευσα να την γραπώσει με
τα δόντια της.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εκείνη τραβούσε προς τη μία πλευρά και εγώ προς
την αντίθετη, ώσπου δεν άντεξε η χορδή και βγήκε. Τι να την κάναμε έτσι
που ήταν χαλασμένη, άλλωστε; Αφού μπορούσαμε να διασκεδάσουμε και χωρίς
αυτή. Αφού είχαμε τη φιλία μας και άλλες πέντε γερές χορδές, που έφταναν
και περίσσευαν για να παίζουμε όλη τη χρονιά του κόσμου τα τραγούδια.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06360844834226144758noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5595857861523713682.post-57337995022621273402018-04-19T02:03:00.001-07:002018-04-19T02:05:23.062-07:00Γνωρίστε τη συγγραφέα Μαρία Καλύβα & το μυθιστόρημά της με τίτλο «Το μεγαλείο της ψυχής».<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="featured-area">
<br />
</div>
<div class="entry-content entry clearfix">
<div style="text-align: justify;">
<b>Η Μαρία Καλύβα γεννήθηκε στα Τρίκαλα Θεσσαλίας,
όπου και ζει μέχρι σήμερα με την οικογένειά της: τον σύζυγό της και τις
κόρες της. Είναι απόφοιτος της σχολής Βιομηχανικής Πληροφορικής Καβάλας.
Εργάστηκε ως εκπαιδευτικός, ως προγραμματίστρια ηλεκτρονικών
υπολογιστών και ως υπεύθυνη μηχανογράφησης. Τα τελευταία χρόνια
ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με τη συγγραφή. </b></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<b>Ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο που γράψατε;</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Το πρώτο βιβλίο που έγραψα ήταν ο «Στόχος ζωής, η ζωή», ένα κοινωνικό
μυθιστόρημα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σμίλη. Ακολούθησε ένα
παραμύθι με τίτλο «Ένα ξεχωριστό πλάσμα» και αρκετά διηγήματα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Το προηγούμενο καλοκαίρι λάβατε μέρος σε έναν λογοτεχνικό διαγωνισμό που διοργάνωσε το εργαστήρι δημιουργικής γραφής </b><b>TabulaRasa</b><b>, πείτε μας δυο λόγια για αυτό.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Τον περασμένο Ιούνιο έλαβα πράγματι μέρος στον συγκεκριμένο
λογοτεχνικό διαγωνισμό, μαζί με άλλους 270 συμμετέχοντες. Το κείμενό μου
διακρίθηκε και έτσι κέρδισα μία ετήσια υποτροφία σπουδών σε τμήμα
λογοτεχνικής γραφής. Τον επόμενο μάλιστα μήνα θα πάρω και το πτυχίο μου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ποιος είναι ο τίτλος του νέου σας μυθιστορήματος και από ποιες εκδόσεις κυκλοφορεί;</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο τίτλος του νέου μου βιβλίου είναι «Το μεγαλείο της ψυχής», και
πρόκειται για ένα κοινωνικό μυθιστόρημα. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις
Γράφημα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAgcAuImIzjLjj7lYrgd07t28qyhd7g6aHT6YI7kIJUEqMSZUs4uLa9TVnezSkrcn0Qdp91nHDPrwwifMLherXvacv14HxjVnK1HjlSSkw82IpMHYuqwKuRQ3izc6Hph3R8ZZz0ibNjpU/s1600/To_MP-01.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1358" data-original-width="876" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAgcAuImIzjLjj7lYrgd07t28qyhd7g6aHT6YI7kIJUEqMSZUs4uLa9TVnezSkrcn0Qdp91nHDPrwwifMLherXvacv14HxjVnK1HjlSSkw82IpMHYuqwKuRQ3izc6Hph3R8ZZz0ibNjpU/s400/To_MP-01.jpg" width="257" /></a></div>
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Πείτε μας λίγα λόγια για το «Το μεγαλείο της ψυχής».</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Το κοινωνικό αυτό μυθιστόρημα πραγματεύεται δύο επίκαιρα ζητήματα,
αυτό της έκτρωσης και της υιοθεσίας, τα οποία προσεγγίζονται πολύπλευρα.
Υπάρχουν μάλιστα διάφορες απόψεις, από ειδικούς, αλλά και απλούς,
καθημερινούς ανθρώπους, βάση των οποίων ο αναγνώστης θα δώσει στο τέλος
τις δικές του απαντήσεις και θα καταλήξει στα δικά του συμπεράσματα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Θα μπορούσε άραγε η χαρά η οποία συνοδεύει τη μητρότητα και η γλυκιά
προσμονή της να αλλάξουν κάποτε πρόσωπο; Να γίνει η ευτυχία θλίψη μεμιάς
και η ασβέστη ελπίδα αβάσταχτος πόνος; Θα μπορούσαν πάλι μετά τα
συναισθήματα αυτά να πάρουν ξανά τη γνώριμη όψη τους και να επανέλθει
στη ζωή μιας γυναίκας η γαλήνη και η ψυχική ισορροπία; Αυτά και αλλά
πολλά ερωτήματα έρχονται να απαντήσουν οι δύο ηρωίδες του βιβλίου μου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι προϊόν μυθοπλασίας ή μήπως υπάρχουν πραγματικά πρόσωπα και περιστατικά από τα οποία εμπνευστήκατε;</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Οι ανθρώπινες ιστορίες ανέκαθεν με ενέπνεαν, το συγκεκριμένο βιβλίο
ωστόσο, όπως και το προηγούμενο μυθιστόρημά μου, είναι ένα μείγμα αυτών.
Πρόκειται δηλαδή για μία φανταστική ιστορία, εμπνευσμένη από πολλές
αληθινές.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Υπήρξε κάποιο κίνητρο για να γράψετε το νέο σας μυθιστόρημα;</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Το κάθε νέο μου βιβλίο καλύπτει πρώτα τις δικές μου εσωτερικές
ανάγκες, αυτό είναι το μόνο κίνητρό μου. Γράφω πάντοτε το βιβλίο εκείνο
το οποίο θα ήθελα να διαβάσω τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Πότε και πού θα γίνει η πρώτη παρουσίαση του νέου σας βιβλίου;</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Η πρώτη παρουσίαση του βιβλίου μου θα γίνει την Κυριακή 29 Απριλίου στο 3<sup>ο</sup> Φεστιβάλ Παιδικού και Εφηβικού Βιβλίου, στο οποίο θα συμμετάσχω και φέτος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Σε ποιες ηλικίες απευθύνεται το βιβλίο σας;</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Το βιβλίο αυτό εντάσσεται στη κατηγορία των crossover βιβλίων, τα
οποία αφορούν τους εφήβους, αλλά και τους ενήλικες, και είναι γραμμένο
έτσι ώστε να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον και των δυο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ο αναγνώστης εισπράττει κάποιο μήνυμα όταν φτάσει στον επίλογο;</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Το μυθιστόρημα αυτό περνά πολλά μηνύματα στον αναγνώστη, από την αρχή
ως το τέλος του. Όλα αυτά είναι προϊόντα μακροχρόνιας έρευνας και
ατέλειωτων συζητήσεων. Ανάλογα με ποια από τις δύο πρωταγωνίστριες
ταυτιστεί ο αναγνώστης, τα μηνύματα που θα λάβει θα είναι τελείως
διαφορετικά σε ορισμένα σημεία, αλλά όμοια σχεδόν σε κάποια άλλα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Πόσο μπορεί να ταυτιστεί ο συγγραφέας με την προσωπικότητα κάποιου από τους πρωταγωνιστές του;</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο συγγραφέας ταυτίζεται απόλυτα με τους ήρωες των βιβλίων του. Δε θα
μπορούσε άλλωστε να γραφτεί έναν καλό βιβλίο, εάν δε συνέβαινε αυτό.
Κατά τη διάρκεια της συγγραφής, ο συγγραφέας γίνεται ηθοποιός,
στιχουργός και άλλα τόσα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Από πού προέρχονται οι χαρακτήρες σας; Αντλείτε έμπνευση από τους ανθρώπους του περιβάλλοντός σας;</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Φυσικά. Αντλώ έμπνευση από τον κάθε έναν άνθρωπο. Από φίλους,
συγγενείς, περαστικούς. Ο κάθε άνθρωπος, ακόμη και με το βλέμμα του,
μπορεί σου διηγηθεί αμέτρητες ιστορίες. Εμείς οι συγγραφείς καλούμαστε
απλώς να αποκωδικοποιήσουμε αυτά τα βλέμμα και να γράψουμε διδακτικές,
μα και ψυχαγωγικές ιστορίες.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Αγαπήσατε κάποιον από τους ήρωες σας περισσότερο από κάποιους άλλους; </b></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο κάθε ήρωας των βιβλίων μου κατέχει τη δική του, ξεχωριστή θέση στην
καρδιά μου. Πέρασα μαζί τους πολύ όμορφες στιγμές, που δε ξεχάσω ποτέ.
Για αυτό και δε θα μπορούσα να αγαπήσω κάποιον από αυτούς περισσότερο ή
λιγότερο από κάποιον άλλο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Η μοίρα ή οι επιλογές καθορίζουν τους ήρωές σας;</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Κυρίως οι επιλογές. Ο κάθε ήρωάς μου χαράσσει τη δική του διαδρομή,
παίρνει τις δικές του αποφάσεις και γεύεται τα αποτελέσματα των δικών
του πράξεων, οποία κι αν είναι αυτά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Εκτός από τη συγγραφή, με τι άλλο ασχολείστε; </b></div>
<div style="text-align: justify;">
Από μικρή λάτρευα τη ζωγραφική. Το τελευταίο μάλιστα διάστημα
ασχολούμαι επαγγελματικά με την παιδική εικονογράφηση. Στον ελάχιστο
ελεύθερο χρόνο μου, αρθρογραφώ επίσης σε μια αγγλική ειδησεογραφική
ιστοσελίδα και στο προσωπικό μου ιστολόγιο, έναν διαδικτυακό τόπο ο
οποίος έχει γίνει στέκι πολλών συγγραφέων.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Τι ακριβώς θα βρει κανείς στο συγκεκριμένο ιστολόγιο;</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Στο www.makeupastory.comσυντονίζω μία ομάδα ταλαντούχων ανθρώπων,
ώστε να έρθουν κι αυτοί ένα βήμα πιο κοντά στο συγγραφικό τους όνειρο.
Πρόκειται για μία πρόκληση 52 εβδομάδων. Από την πρώτη ημέρα του χρόνου
και κάθε εβδομάδα, γράφουμε όλοι από ένα διήγημα, βασισμένο σε ένα κοινό
θέμα και βάση συγκεκριμένων οδηγιών.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Πως είναι η καθημερινότητα ενός συγγραφέα; </b></div>
<div style="text-align: justify;">
Ένας συγγραφέας διαβάζει και γράφει καθημερνά. Δεν υπάρχουν αργίες
ούτε διακοπές. Πρώτα από όλα γιατί η πνευματική τροφή καλύπτει για
αυτόν μία από τις σημαντικότερες ανάγκες του και έπειτα επειδή είναι ο
μόνος δρόμος για να πετύχει σε αυτό που τόσο αγαπά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Πού μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Το βιβλίο μου διατίθεται από όλα τα βιβλιοπωλεία της χώρας και από αρκετά ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφτείτε τα ιστολόγια της συγγραφέως και τη σελίδα της στο Facebook:</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b> </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>www</b><b>.mariakalyva.blogspot.gr</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>www.facebook.com/kalyva.ma</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>www</b><b>.</b><b>makeupastory</b><b>.</b><b>com</b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πηγή: </div>
<div style="text-align: justify;">
http://www.trikalaidees.gr/%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AD%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CE%B2%CE%B1-%CF%84/</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06360844834226144758noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5595857861523713682.post-10745119330821034832018-04-18T01:50:00.000-07:002018-04-18T01:54:11.831-07:00Το μεγαλείο της ψυχής (ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMnnRrPFOvqe-Lo-yGZB6CxZxBjghxQxW2bhgqo0Nd_LeK51iNFMLD3dloL8VdbSsXUM5Pm9Cw8IKm5CZ8_xeVY6yYbFrZSK8yF2lQMAWdLeAxdJ0I_D1z4NMtgrdU49qyBXFrzxKuXwQ/s1600/To_MP-01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1358" data-original-width="876" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMnnRrPFOvqe-Lo-yGZB6CxZxBjghxQxW2bhgqo0Nd_LeK51iNFMLD3dloL8VdbSsXUM5Pm9Cw8IKm5CZ8_xeVY6yYbFrZSK8yF2lQMAWdLeAxdJ0I_D1z4NMtgrdU49qyBXFrzxKuXwQ/s320/To_MP-01.jpg" width="206" /></a></div>
<b>Τίτλος</b>: To μεγαλείο της ψυχής
<br />
<div class="clearfix">
<b>Συγγραφέας</b>: Μαρία Καλύβα<br />
<b>Σειρά</b>: Νεοελληνική πεζογραφία - Μυθιστόρημα<br />
<b>ISBN</b>: <span class="sku_wrapper"><span class="sku" itemprop="sku">978-618-5271-32-9</span></span><b> </b><br />
<b>Έκδοση</b>: Απρίλιος 2018</div>
<div class="clearfix" style="text-align: left;">
<b>ΣΕΛ</b>: 284 (21.0 x 14.0 εκ.)</div>
<div class="clearfix" style="text-align: left;">
</div>
<div class="clearfix" style="text-align: left;">
<div class="woocommerce-Tabs-panel woocommerce-Tabs-panel--description panel entry-content wc-tab" id="tab-description" style="display: block;">
<h2>
Λίγα λόγια για το βιβλίο...</h2>
<div style="text-align: justify;">
“Είδα πολλά φεγγάρια μόνη, μα σαν εκείνο
που αντίκρισα όταν ήρθε να με βρει κανένα. Το είχα αναζητήσει πάμπολλες
φορές στο παρελθόν, που δεν το είχα ψάξει, μα ποτέ… ποτέ… μέχρι τότε
δεν το είχα βρει, γιατί απλώς δεν υπήρχε ομορφότερο ολόγιομο φεγγάρι από
αυτό που είδαμε μαζί.”</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Θα μπορούσε άραγε η χαρά η οποία
συνοδεύει τη μητρότητα και η γλυκιά προσμονή της να αλλάξουν κάποτε
πρόσωπο; Να γίνει η ευτυχία θλίψη μεμιάς και η άσβεστη ελπίδα αβάσταχτος
πόνος; Θα μπορούσαν πάλι μετά τα συναισθήματα αυτά να πάρουν ξανά τη
γνώριμη όψη τους και να επανέλθει στη ζωή μιας γυναίκας η γαλήνη και η
ψυχική ισορροπία;</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δύο διαφορετικές ιστορίες πλέκουν
περίτεχνα ένα επίκαιρο κοινωνικό μυθιστόρημα που θυμίζει έντονα
προσωπικό ημερολόγιο, αφού οι ίδιες οι ηρωίδες, με τη δική τους τη φωνή,
εξιστορούν τα γεγονότα. Ενώ όμως οι ιστορίες τους, όπως και οι δρόμοι
που επέλεξαν αρχικά να ακολουθήσουν, δείχνουν να εξελίσσονται παράλληλα,
κάποια στιγμή τέμνονται τελικά, και τότε η μία εισβάλλει στη ζωή της
άλλης και την αλλάζει ριζικά.</div>
</div>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06360844834226144758noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5595857861523713682.post-48087817063232476362018-04-09T05:51:00.000-07:002018-04-09T05:51:20.424-07:00Το προδιαγεγραμμένο μέλλον της Ειρήνης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhi5QeOIQJon3C475tB9kH5ZJu0kZgdxwbG8s9KAqhnlMv4GvBPB7LK2q-BrkfwBYq4OISfl1LqDZuFNluMU7FwEb0OYooyyUjM_76mYyvrcP4lEKtRLeQ6innqngHqET4UT49fuKCB8q0/s1600/poverty-1875324_960_720.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="960" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhi5QeOIQJon3C475tB9kH5ZJu0kZgdxwbG8s9KAqhnlMv4GvBPB7LK2q-BrkfwBYq4OISfl1LqDZuFNluMU7FwEb0OYooyyUjM_76mYyvrcP4lEKtRLeQ6innqngHqET4UT49fuKCB8q0/s400/poverty-1875324_960_720.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
* Φωτογραφία (Pixabay/Hunny Taneja)</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο χειμώνας έφυγε και ήρθε η άνοιξη. Άλλον έναν Μάρτη, πιστή στο <em>ραντεβού </em>της
η οικογένεια των γανωτών. Πλάι στον φουσκωμένο από τις βροχές ποταμό
της λήθης, ήρθε να ακουμπήσει τα βάσανά της και τα καλογυαλισμένα
μαγειρικά σκεύη που μας επιδεικνύει χρόνια τώρα. Έστησε πάλι ένα
πρόχειρο κατάλυμα επάνω στις λάσπες και τα νωπά αγριόχορτα. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το νάιλον σηκώθηκε. Η μικρή με τις μακριές κοτσίδες, η Ειρήνη,
πρόβαλε. Φορούσε τα ίδια ρούχα με πέρυσι και πρόπερσι, μόνο που φέτος
έδειχναν επάνω της πιο μικρά από κάθε άλλη φορά. Το πρόσωπό της, το ίδιο
λερωμένο, τα πόδια της, το ίδιο γυμνά. Ήπιε ένα ποτήρι γάλα από ένα
τσίγκινο σκεύος και ύστερα έπιασε δουλειά. Ακούμπησε στα γόνατά της και
άρχισε να τρίβει με μανία τα κουζινικά και, πού και πού, να ρίχνει από
καμιά κλεφτή ματιά στους περαστικούς.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Με αναγνώρισε. Μου χαμογέλασε μόλις με είδε. Κάθε χρόνο με χαιρετά
και την χαιρετώ, κάθε χρόνο από τότε που ήταν μωρό. Θέλω να κάνω κάτι
για εκείνη, μα, αυτά που εγώ μπορώ να της προσφέρω, δεν είναι ικανά να
αλλάξουν ριζικά τη ζωή της.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<em>Βιβλία!</em> σκέφτηκα μια μέρα καθώς περνούσα πλάι της. <em>Βιβλία θα της χαρίσω! Για μπορεί να κλείνει τα μάτια το βράδυ και να ταξιδεύει σε κόσμους λιγότερο σκληρούς από τον δικό της.</em></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Χωρίς να το πολυσκεφτώ, γέμισα μία μεγάλη σακούλα με βιβλία και της τα έδωσα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η μικρή τα έκλεισε στην αγκαλιά της και άρχισε να τα μυρίζει.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Μυρίζουν όμορφα» μου είπε κι εγώ της χαμογέλασα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Είναι για εσένα».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Όλα;» με ρώτησε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Όλα».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα, τα μάγουλά της απέκτησαν ένα ρόδινο χρώμα, κι ας τα σκέπαζε ακόμη η λάσπη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Και αν λερωθούν;» μου είπε και σκούπισε ασυναίσθητα τα χέρια της στα ακόμη πιο λερωμένα ρούχα της.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Για αυτό είναι τα βιβλία» αποκρίθηκα «για να διαβάζονται ξανά και ξανά και να λερώνονται».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η όψη της σκοτείνιασε, σαν να στάθηκε επάνω της ένα μαύρο σύννεφο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Μόνο που…»</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Μόνο που, τι, Ειρήνη;» τη ρώτησα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Δεν ξέρω να διαβάζω».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Με σόκαρε η απάντησή της, κι ας μου είχε περάσει αυτή η σκέψη από τον νου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Δεν πειράζει όμως» συμπλήρωσε «μη λυπάσαι. Μπορώ να χαζεύω τις εικόνες».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Θέλεις να σου μάθω να διαβάζεις;» της πρότεινα κι έσφιξα τα χέρια
της στα δικά μου. Μα εκείνη τα τράβηξε αμέσως και κοίταξε τον πατέρα
της, ο οποίος είχε καρφώσει τα μάτια του επάνω μας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Πρέπει να φύγω» μου είπε και, αφού άφησε τα βιβλία που της χάρισα στη σκηνή, έπιασε πάλι δουλειά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Την άνοιξη διαδέχτηκε το καλοκαίρι, ο χειμώνας και το φθινόπωρο. Και
ήρθε ο επόμενος Μάρτης.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μαζί με εκείνον, ήρθε και η Ειρήνη με τους
γονείς της. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Την κοίταξα, με κοίταξε, της χαμογέλασα, όμως εκείνη έστρεψε αλλού το βλέμμα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Είσαι καλά;» τη ρώτησα σιγανά, πηγαίνοντας δειλά δειλά προς το μέρος της.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Πρέπει να φύγω» μου είπε και γύρισε αμέσως, αυτή τη φορά, στη δουλειά της.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τα μαλλιά, τα ρούχα και το δέρμα της ήταν πιο λασπωμένα από ποτέ
άλλοτε. Τα χέρια της πιο τραχιά. Όσο για την παιδική της αγνότητα και το
αθώο χαμόγελό της, είχαν σχεδόν εξαφανιστεί. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ήταν δεν ήταν δώδεκα
χρονών η Ειρήνη τότε και είχε ήδη παντρευτεί. Σε λίγους μήνες μάλιστα,
θα έφερνε στον κόσμο το πρώτο της παιδί.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Θέλεις να σου φέρω μερικά βιβλία» τη ρώτησα χωρίς να με ακούσει κανείς.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σιωπή απλώθηκε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Θέλεις;» την ξαναρώτησα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Μόνο ένα» μου είπε ψιθυριστά. «Ένα μικρό. Το πιο μικρό που έχεις… Άφησέ το μου το βράδυ εδώ» μου είπε και έδειξε έναν λάκκο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όταν ήρθε η νύχτα, άφησα το βιβλίο στο σημείο που μου υπέδειξε και
έφυγα πριν με δει κάποιος. Αφού δεν ήξερε να διαβάζει η Ειρήνη και αφού
δεν μπορούσα να της γράψω δυο λέξεις, της έκανα μια ζωγραφιά στην
τελευταία σελίδα: Ζωγράφισα μια ανθισμένη αμυγδαλιά, έναν λάκκο και ένα
βιβλίο. Μετά έναν γλάρο, δυο μπότες και ένα χιονισμένο βουνό. Και μετά
ξανά μια άλλη ανθισμένη αμυγδαλιά, έναν άλλον λάκκο και ένα άλλο βιβλίο.
Κάθε χρόνο, τέτοιον καιρό, θα την περίμενε πάντα ένα βιβλίο στην
κρυψώνα μας την Ειρήνη. Από τότε όμως, έχει ανθίσει πέντε φορές η
αμυγδαλιά μας, έχουν μείνει πέντε παρατεταμένα βιβλία σε κείνον τον
λάκκο. Και ενώ η οικογένεια της μας επισκέπτεται κάθε χρόνο, αυτή δεν
έχει ξαναεμφανιστεί.</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06360844834226144758noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5595857861523713682.post-91384693755486082892018-04-07T09:19:00.001-07:002018-04-07T09:20:46.573-07:00Για ένα κομμάτι πίτα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhj6n9VT4rjzie-UqbuPE-xgaQ3czHWGPwGfXO0ROUcQpzlBM1Hw3VH7A3a-gSmUm1PEWAYir0iyZEi7uHcJT9OpcCBDkgLbAMp3ykORRmggTjTWLqspa6fEubu_x3y144IO4l7ZjS6XLI/s1600/people-2557401_960_720-768x512.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="512" data-original-width="768" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhj6n9VT4rjzie-UqbuPE-xgaQ3czHWGPwGfXO0ROUcQpzlBM1Hw3VH7A3a-gSmUm1PEWAYir0iyZEi7uHcJT9OpcCBDkgLbAMp3ykORRmggTjTWLqspa6fEubu_x3y144IO4l7ZjS6XLI/s400/people-2557401_960_720-768x512.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
* Φωτογραφία (Pixabay/StockSnap)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η Σοφία δεν μπορούσε να του δώσει το τελευταίο κομμάτι της πίτας.
Είχε περάσει τόσα για να το αποκτήσει, που θα θυσίαζε ακόμη και την
ελευθερία της προκειμένου να φάνε κάτι τα παιδιά της. Δεν μπορούσε να
γυρίσει και πάλι στο σπίτι με άδεια τα χέρια. Δεν μπορούσε να ακούσει τα
αναφιλητά τους. Πόσες ακόμη νύχτες να τα αποκοίμιζε με ένα σωρό ψέματα
για ένα καλύτερο αύριο;</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Τίποτα από όλα αυτά δε θα είχε βέβαια
συμβεί εάν δεν είχε εγκαταλείψει τον άντρα της πριν τρία χρόνια, λίγους
μόλις μήνες μετά τη γέννηση του μικρότερου από τα πέντε της παιδιά.
Τίποτα από όλα αυτά δε θα είχε συμβεί αν υπέμενε σιωπηλά τη οργή που
ξεσπούσε επάνω της όταν επέστρεφε στο σπίτι μεθυσμένος. Μπορεί να
υπέφερε κάθε φορά που θα άπλωνε το χέρι του επάνω της, τα παιδιά της
όμως δε θα πεινούσαν. Δεν τα κατάφερε όμως, φοβήθηκε ότι θα έπαιρναν και
εκείνα κάποτε σειρά εάν δεν έφευγε μακριά του, για αυτό και το έσκασε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Δείξε μου τα χέρια σου, σε παρακαλώ» της είπε ο αστυνομικός που έφτασε πρώτος στον φούρνο που είχε τρυπώσει πιο πριν η Σοφία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τα
πόδια της άρχισαν να τρέμουν από την πρώτη κιόλας στιγμή που άκουσε τον
συναγερμό, το ίδιο και τα χέρια της. Μα αν δεν κατάφερνε να πάρει αυτό
για το οποίο είχε έρθει, δε θα έφευγε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Δείξε μου τα χέρια σου»
είπε ξανά εκείνος την ώρα που η Σοφία ξεσφηνώθηκε από το παράθυρο της
τουαλέτας και σωριάστηκε στην άσφαλτο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Τα χέρια σου, τώρα!» της φώναξε και τη σημάδεψε με το όπλο του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η Σοφία δεν έβγαλε λέξη, παρά μόνο έφερε δειλά δειλά τα χέρια της μπροστά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Τι είναι αυτό;» ρώτησε απορημένος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Πίτα» είπε η Σοφία. «Ένα κομμάτι πίτα» συμπλήρωσε αμέσως μετά, με σιγανή φωνή.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όταν
είχε αποφασίσει να ληστέψει αυτό τον συνοικιακό φούρνο, δεν είχε
φανταστεί πως, από όλες αυτές τις λαχταριστές μυρωδιές που έκαναν τα
παιδιά της να κολλούν τα προσωπάκια τους στο τζάμι όταν περνούσαν απέξω,
δεν είχε περισσέψει τίποτε άλλο εκτός από ένα κομμάτι σπανακόπιτα. Αν
όλα πήγαιναν ωστόσο καλά, τέτοια ώρα θα τα ξυπνούσε με χαρά να φάνε από
μία μπουκιά. Μπορεί να μην κατάφερνε να χορτάσει τις κοιλίτσες τους, θα
χόρταινε όμως τη ζήλεια τους, έστω και προσωρινά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Πέτα τα κάτω»
της είπε ξανά ο αστυνομικός και η Σοφία δάκρυσε. Πώς να πετούσε κάτω το
μονάκριβο κομμάτι της. Αυτό το κομμάτι που την έκανε να ποδοπατήσει την
αξιοπρέπεια της και που θα έκανε τα παιδιά της χαρούμενα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ούτε
εκείνος ούτε οι συνάδερφοι του, ούτε και ο κόσμος που είχε συγκεντρωθεί
για να χαζέψει το θέαμα την πίστεψαν. Ποιος θα ρίσκαρε τη ζωή του για
ένα κομμάτι φαΐ; Η Σοφία όμως το έκανε. Έβγαλε ένα μαντήλι από την τσέπη
της, τύλιξε την πίτα και την άφησε πλάι στα πόδια της.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Κλότσα την πια!» της φώναξε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μα πώς να την κλοτσούσε, δεν το βαστούσε η καρδιά της.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Πέσε κάτω και βάλε τα χέρια σου στην πλάτη» της είπε μετά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η
Σοφία υπάκουσε στις εντολές του αστυνομικού. Η μυρωδιά της πίτας της
έσπαγε τη μύτη, μα δε θα δοκίμαζε ψίχουλο, αν κατάφερνε να τους ξεφύγει.
Στο νου της ήρθαν τότε οι εικόνες εκείνες που ο άντρας της δεν είχε
ακόμη εθιστεί στο αλκοόλ. Που το σπίτι της πλημύριζε από αγάπη και
ευτυχία. Που έφτιαχνε δεκάδες τέτοιες πίτες κάθε μήνα. Αυτά βέβαια
συνέβησαν πολύ παλιά. Τόσο παλιά, που τα μικρότερα παιδία της δεν είχαν
προλάβει να το ζήσουν, ενώ τα μεγαλύτερα δεν μπορούσαν καν το θυμηθούν.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αν
δεν το έσκαγε, θα την έβαζαν στη φυλακή. Αυτή η πίτα είχε σφηνωθεί στα
μυαλουδάκι των παιδιών της μήνες τώρα και αυτή τους το είχε υποσχεθεί
πως το επόμενο πρωί θα τη γευόταν. Έβαλε δύναμη στα χέρια της και
σηκώθηκε. Άρπαξε την πίτα και το έβαλε στα πόδια. Ο κόσμος
παρακολουθούσε το συμβάν με κομμένη την ανάσα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Σταματά!» της φώναξε ξανά ο αστυνομικός. Αυτή ήταν η τελευταία λέξη που της είπε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ακολούθησαν
τρεις απανωτοί πυροβολισμοί. Τρεις σφαίρες που έκαναν τη Σοφία να
ξαπλώσει στη γη. Ο ίδιος εκείνος αστυνομικός που είχε τραβήξει τη
σκανδάλη, πήγε πρώτος κοντά της και έψαξε τις τσέπες της. Αφού δεν βρήκε
ούτε ένα ευρώ, έλεγξε τον σφυγμό της. Μα ήταν αργά, πολύ αργά για να
της ζητήσει συγνώμη, για να της αγοράσει εκείνος τώρα ένα ταψί
σπανακόπιτα να την προσφέρει στα παιδιά της.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πέρασαν αμέτρητα
βράδια που τα παιδιά εκείνα συνέχισαν να κοιμούνται με αναφιλητά και
γουργουρητά. Έπειτα πήγαν σε πέντε διαφορετικά ιδρύματα και, από εκεί,
κατέληξαν σε πέντε διαφορετικές οικογένειες. Κανείς δεν ήξερε να τους
πει πόσο σπουδαία γυναίκα ήταν η μητέρα τους. Τα πέντε αυτά αδέρφια δεν
συναντήθηκαν ποτέ ξανά στη ζωή τους, δεν έμαθε ποτέ ο ένας τι απέγινε ο
άλλος. Το μόνο που τα συνέδεσε πια ήταν η μεγάλη τους αγάπη για το
φαγητό, και ιδίως για τη σπανακόπιτα.</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06360844834226144758noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5595857861523713682.post-41047606815444105142018-03-30T01:44:00.001-07:002018-03-30T01:45:52.369-07:00Μια ακόμα μάχη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtWnafz3kzm5GBoVxhDW8ct2lUqMnzglC-vM5XgKMHM2Gdw_wx39jKSvEgPbfM3F0EFWGGnXUJY8KlaKgqk7W_PN_4oH9uFnqFiQGR8IN_wyQxGgc3qAxkEMz7_qKKhMHyvZUNht92huc/s1600/fear-3196246_960_720-768x655.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="655" data-original-width="768" height="340" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtWnafz3kzm5GBoVxhDW8ct2lUqMnzglC-vM5XgKMHM2Gdw_wx39jKSvEgPbfM3F0EFWGGnXUJY8KlaKgqk7W_PN_4oH9uFnqFiQGR8IN_wyQxGgc3qAxkEMz7_qKKhMHyvZUNht92huc/s400/fear-3196246_960_720-768x655.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #7a7a7a; font-family: "roboto" , sans-serif; font-size: 14px;">* Φωτογραφία (Pixabay/Pete Linforth )</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #7a7a7a; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px; max-width: 100%; text-align: justify;">
Η Μυρτώ έφτασε ξέπνοη στο τηλέφωνο. Με την Άννα, τη δίδυμη της αδελφή, επικοινωνούσαν πάντα με έναν τρόπο μαγικό, όσο μακριά κι αν βρισκόταν η μία από την άλλη. Μπορούσε πάντα να αναγνωρίσει τα χαρούμενα κουδουνίσματα του τηλεφώνου, όταν την καλούσε για να της μεταφέρει κάποια χαρμόσυνη είδηση. Μπορούσε όμως να αναγνωρίσει και το μελαγχολικό χτύπημα που την προϊδέαζε για τα άσχημα μαντάτα που θα άκουγε.<br />
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #7a7a7a; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px; max-width: 100%; text-align: justify;">
Αυτό το κουδούνισμα που έφτανε τώρα στα αφτιά της το ήξερε καλά. Μπορεί να μην το άκουγε συχνά, μα μπορούσε να φανταστεί τι θα ακολουθούσε.<br />
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #7a7a7a; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px; max-width: 100%; text-align: justify;">
«Άννα!» φώναξε η Μυρτώ, προτού ακούσει τη φωνή της αδερφής της. «Είσαι καλά;»<br />
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #7a7a7a; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px; max-width: 100%; text-align: justify;">
«Δεν μπορώ να ανασάνω, Μυρτώ» της απάντησε εκείνη με αναφιλητά. Θαρρείς πως ήταν η πρώτη φορά που της συνέβαινε αυτό και πως δεν ήξερε ακόμη τον τρόπο να το διαχειριστεί.<br />
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #7a7a7a; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px; max-width: 100%; text-align: justify;">
«Όχι πάλι!» σχολίασε η Μυρτώ.<br />
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #7a7a7a; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px; max-width: 100%; text-align: justify;">
«Αδερφούλα μου, δε θέλω να πεθάνω!» της είπε η Άννα και ξέσπασε σε ακόμη πιο σπαρακτικά κλάματα.<br />
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #7a7a7a; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px; max-width: 100%; text-align: justify;">
Ήταν το τελευταίο νέο που ήθελε να ακούσει η Μυρτώ. Η αδερφή της είχε παλέψει αρκετές φορές στο παρελθόν με τις κρίσεις πανικού και τις είχε νικήσει. Δεν άντεχε να τη δει ξανά να υποφέρει.<br />
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #7a7a7a; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px; max-width: 100%; text-align: justify;">
«Που είσαι, να ’ρθω;» τη ρώτησε ενώ πέρναγε την τσάντα της στον ώμο. Αλλά η Άννα ήταν λες και δεν την άκουγε.<br />
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #7a7a7a; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px; max-width: 100%; text-align: justify;">
«Φοβάμαι πολύ» μόνο αυτό της έλεγε.<br />
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #7a7a7a; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px; max-width: 100%; text-align: justify;">
Η Μυρτώ άνοιξε την πόρτα και πετάχτηκε στον δρόμο.<br />
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #7a7a7a; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px; max-width: 100%; text-align: justify;">
«Μπορείς να νικήσεις, μην τα παρατάς» συνέχιζε να της μιλά και να τρέχει.<br />
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #7a7a7a; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px; max-width: 100%; text-align: justify;">
«Δεν είναι σαν τις άλλες φορές» αποκρίθηκε η Άννα και σώπασε.<br />
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #7a7a7a; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px; max-width: 100%; text-align: justify;">
«Σ’ έχω δει να τα βάζεις μαζί τους, Άννα» της είπε κάπως πιο απότομα αυτή τη φορά. Ήταν ο μόνος τρόπος για να τη συνεφέρει. Την είχε άλλωστε δοκιμάσει ξανά αυτή την τακτική και είχε πετύχει.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #7a7a7a; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px; max-width: 100%; text-align: justify;">
Πόσο πολύ φοβόταν η Άννα ότι δε θα ξανάκουγε την αδερφή της. Ο κόμπος που της έφραζε τον λαιμό και της προκαλούσε πνιγμό την ανάγκαζε να ανασαίνει γρήγορα και κοφτά. Σύντομα μούδιασαν τα άκρα της, και το στήθος της ήταν σαν να είχε πιάσει φωτιά. Πολλές φορές είχε νιώσει πώς είναι να περιμένεις το τέλος σου, πάντοτε ωστόσο ήταν σαν να το ζούσε πρώτη φορά.<br />
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #7a7a7a; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px; max-width: 100%; text-align: justify;">
«Είσαι δυνατή, Άννα» ακούστηκε η Μυρτώ από την άλλη άκρη του ακουστικό που είχα πια πέσει στο πάτωμα, μα εκείνη δεν την άκουγε πλέον. Είχε μόλις ανοίξει με μια γροθιά το ξύλινο παράθυρο του σπιτιού της και ήταν έτοιμη να ξεχυθεί στους δρόμους να ζητήσει βοήθεια. Την κατάλληλη όμως στιγμή εμφανίστηκε μπροστά της η Μυρτώ. Της κράτησε το χέρι, την κοίταξε βαθιά στα μάτια και της είπε: «Είσαι δυνατή, πίστεψέ το πια!»</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06360844834226144758noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5595857861523713682.post-50880447090799989172018-03-17T04:50:00.002-07:002018-03-17T04:50:54.779-07:00Το αόρατο άγγιγμα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj20rFwl0ZBGn_7grq483SFi_Znd90tspV5lRMBeDjXGvsnEDiZ1Khkc8JDGwKIbAW9d2bzdNOq2cRc7EYcc7WPmtE6rScpX8Iff3pMzwqWS10P78gYIe5zMZu83L_HOtl7AVbu0t8iTio/s1600/lake-weissensee-3191342_960_720.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="960" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj20rFwl0ZBGn_7grq483SFi_Znd90tspV5lRMBeDjXGvsnEDiZ1Khkc8JDGwKIbAW9d2bzdNOq2cRc7EYcc7WPmtE6rScpX8Iff3pMzwqWS10P78gYIe5zMZu83L_HOtl7AVbu0t8iTio/s400/lake-weissensee-3191342_960_720.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
* Φωτογραφία (Pixabay/guentherlig)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν υπήρχε ούτε μία μέρα της ζωής μου που να μην ανοίξω τα μάτια μου
το πρωί και να μην τρέξω ως την αυλή να αντικρίσω το αγαπημένο μου νησί.
Εκείνο το νησί που βρισκόταν ακριβώς απέναντι από το σπίτι μου και ήταν
πνιγμένο στη βλάστηση. Κάθε φορά έμπαινα στο νερό, μα κάθε φορά
δείλιαζα να κολυμπήσω. Και έτσι συνέχιζα να το κοιτώ από μακριά και να
εύχομαι να αποκτήσω κάποτε μία σχεδία, για να μπορέσω να το επισκεφτώ.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά ο τόπος αυτός κέντριζε την περιέργειά μου από τότε
που ήμουν παιδί. Λίγο οι ιστορίες που είχα ακούσει τα βράδια κάτω από τα
άστρα, λίγο η δική μου η φαντασία μου, είχα πλάσει έναν τόπο που όμοιός
του δεν υπήρχε στη γη.</div>
<div style="text-align: justify;">
Μια πέρα λοιπόν το αποφάσισα. Έδωσα όλες
τις οικονομίες μου και αγόρασα μία φουσκωτή βάρκα, να ζήσω επιτέλους τη
μεγαλύτερη περιπέτεια της ζωής μου. Ο ήλιος μόλις ανέτελλε, αλλά εγώ
ήμουν από ώρα έτοιμη για το μεγάλο ταξίδι. Φόρεσα το σωσίβιο μου, έσυρα
τη βάρκα ως το νερό και, σιγά σιγά, στριμώχτηκα μέσα της. Είχε λίγο κύμα
εκείνη τη μέρα, όμως τα σχέδιά μου δε έπαιρναν αναβολή.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μέχρι να
το καταλάβω, έφτασα κιόλας ως τα μισά της διαδρομής. Λες και ένα αόρατο
χέρι με έσπρωχνε να συνεχίσω. Κάμποσα ακόμη χτυπήματα με τα κουπιά και,
σε λιγότερο από μία ώρα, έφτασα στην αντίπερα ακτή. Η άμμος ήταν
διαφορετική, οι κόκκοι της ήταν πιο ψιλοί και χρυσαφένιοι. Και η πλούσια
βλάστηση ήταν κι αυτή μαγευτική. Κοντά στην όχθη, τα δέντρα ήταν
πράσινα, ροζ, πορτοκαλί, όσο όμως προχωρούσα προς την καρδιά του νησιού,
τα δέντρα όλο και σκοτείνιαζαν, το ίδιο και τα φυτά. Η γη αποκτούσε ένα
σκούρο χρώμα και ο ουρανός κρυβόταν.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τα ρουθούνια μου άγγιξε
ξαφνικά μία απόκοσμη μυρωδιά: ένα μείγμα λάσπης, μούχλας και σάπιων
φύλων. Σαν να μην έφτανε αυτό, ήρθε να προστεθεί και η βροχή, να κάνει
την οσμή αυτή ανυπόφορη. Δεν θα τα παρατούσα τόσο εύκολα, τόσα και τόσα
χρόνια ονειρευόμουν να βρεθώ εκεί. Παλιά βέβαια λαχταρούσα να σκαρφαλώσω
στα πανύψηλα δέντρα, να βουτήξω στα κρυστάλλινα νερά και να μαζέψω μια
αγκαλιά μενεξεδιά λουλούδια. Τώρα όμως δεν ήθελα το ίδιο πια…</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όταν
πήγαινα ακόμη στο σχολείο, ένα μεγαλύτερο παιδί μου είχε πει πως στο
νησί αυτό ζούσε ένας ηλικιωμένος άντρας που, στα νιάτα του, το έσκαγε
τις νύχτες από εκεί και επισκεπτόταν τη δική μας πλευρά. Πως όταν όλοι
κοιμόντουσαν, εκείνος έμπαινε κρυφά στα σπίτια και έκλεβε τα παιδιά.
Επειδή όμως όλα αυτά τα άκουγα πρώτη φορά και δεν είχαν φυσικά
επιβεβαιωθεί, δεν πίστεψα λέξη.</div>
<div style="text-align: justify;">
Συνέχισα να βαδίζω, να παραμερίζω
τα πεσμένα κλειδιά και να πηδώ πάνω από εκείνα που είχαν στοιβαχτεί στα
πόδια μου και μου έφραζαν τον δρόμο. Ώσπου έφτασα τελικά στο κέντρο του
νησιού, σε ένα σημείο που περικυκλωνόταν από αμέτρητα δέντρα και που δεν
μπορούσε να το πιάσει ανθρώπινο μάτι. Ούτε τον ουρανό μπορούσα πια να
δω ούτε τα πουλιά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο τόπος αυτός δεν έδειχνε σημάδια ζωής. Μήτε
ζώα υπήρχαν μήτε άνθρωποι. Είχα χάσει την αίσθηση του χρόνου και το
ρολόι μου είχε σταματήσει να δουλεύει από τη στιγμή που είχα αποβιβαστεί
από τη βάρκα. Το μόνο που υπήρχε σε αυτό το μικρό κομμάτι άγονης γης
που βρισκόμουν ήταν μία τρύπα. Μια τρύπα στη γη που, όταν έσκυψα να
κοιτάξω μέσα της, δεν κατάφερα να δω τίποτε άλλο εκτός από το απέραντο
σκοτάδι. Ήθελα να μάθω που σταματούσε και από ποιον είχε φτιαχτεί, αλλά
δείλιαζα κιόλας. Και τότε, να σου πάλι το αόρατο εκείνο χέρι, να με ωθεί
να κάνω όλα αυτά που οι άλλοι με επέτρεπαν.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Άναψα τον φακό που είχα δέσει πρόχειρα στο καπέλο μου και στριμώχτηκα στο χωμάτινο τούνελ που οδηγούσε στα <em>έγκατα </em>της
γης. Συνέχισα να κυλιέμαι στο σκοτάδι, μέχρι τη στιγμή εκείνη που
πρωτοσκέφτηκα ότι, αν υποχωρούσε το χώμα, θα θαβόμουν ζωντανή. Μα ποιος
να το πίστευε αυτό που είδα τότε! Σε ποιον άραγε να το διηγούμουν όταν
θα επέστρεφα και δε θα με περνούσε για τρελή! Σε μια υπόγεια σπηλιά,
τρία βήματα όλη και όλη από τη μία άκρη ως την άλλη, ζούσε ένας άντρας
σχεδόν αποστεωμένος, με μακριά και μπερδεμένα γένια και μαλλιά, που
έμοιαζαν με φωλιά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<em>Αυτός πρέπει να είναι,</em> συλλογίστηκα και ο νους μου γύρισε στα παιδικά μου χρόνια. Μα αυτός εδώ δεν έδειχνε ούτε τόσο κακός ούτε τόσο πονηρός. <em>Ίσως και να ήταν κάποτε, μα πάνε τόσα χρόνια, </em>συνέχισα να σκέφτομαι. Ό,τι φριχτό κι αν είχε κάνει στη ζωή του, το είχε σίγουρα πληρώσει ακριβά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Πρέπει να έρθεις μαζί μου» του είπα, όμως εκείνος έδειχνε να μη με καταλαβαίνει. «Πρέπει να φύγεις από αυτό το νησί».</div>
<div style="text-align: justify;">
«Όχι» ψέλλισε.</div>
<div style="text-align: justify;">
«Γιατί;»</div>
<div style="text-align: justify;">
«Γιατί δεν ήρθε ακόμη η ώρα».</div>
<div style="text-align: justify;">
«Και πότε θα ’ρθει;»</div>
<div style="text-align: justify;">
«Αργεί ακόμη».</div>
<div style="text-align: justify;">
Τα μάτια του γυάλισαν.</div>
<div style="text-align: justify;">
«Είναι λοιπόν αλήθεια;» τον ρώτησα. Κατά βάθος, αρνούμουν να το πιστέψω.</div>
<div style="text-align: justify;">
Χαμήλωσε το βλέμμα.</div>
<div style="text-align: justify;">
«Πώς μπόρεσες, πώς;» του φώναξα και η φωνή μου νομίζω ότι αντήχησε ως την άλλη άκρη του νησιού.</div>
<div style="text-align: justify;">
«Τις νύχτες γίνομαι ένα τέρας» μου είπε και με κοίταξε στα μάτια.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Έκανα
ένα μικρό βήμα πίσω. Εκείνος έκανε ένα βήμα εμπρός, προς το μέρος μου.
Μπήκα στο τούνελ και άρχισα να σέρνομαι, όμως αυτός πάσχιζε να με
κρατήσει κοντά του.</div>
<div style="text-align: justify;">
«Άφησε με!» ούρλιαξα και τον κλώτσησα στο
πρόσωπο, όταν με άρπαξε από το πόδι και προσπάθησε να με σύρει στη
σπηλιά. Έμπηξα ακόμη πιο βαθιά τα νύχια μου στο χώμα και τράβηξα το σώμα
μου με όλη μου τη δύναμη. Σερνόμουν ξέπνοη στα χώματα και τις μυτερές
πέτρες, όμως και εκείνος πάλευε με την ίδια μανία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τελικά, τα
κατάφερα, βγήκα στον έξω κόσμο και άρχισα να τρέχω. Περιπλανήθηκα ώρα
στο δάσος με τον φόβο να πεταχτεί μπροστά μου και να μου στερήσει και
εμένα τη ζωή. Είχε αρχίσει να ξημερώνει. Δειλά δειλά είχα αρχίσει να
βλέπω ξανά τον ουρανό, τον ήλιο και τα πουλιά. Μα και το σπίτι μου, το
σπιτάκι μου, που με περίμενε να επιστρέψω… Μετά από πολύ προσπάθεια,
βρήκα και το σημείο με τα ποικιλόχρωμα δέντρα, όπου είχα δέσει τη βάρκα
μου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<em>Κάπου εδώ πρέπει να ήταν, </em>συλλογίστηκα και, σαν δεν κατάφερνα να τη βρω, έριξα μερικές ακόμη ματιές τριγύρω. <em>Εδώ! Ακριβώς εδώ ήταν, είμαι σίγουρη γι’ αυτό!</em> Την είχα πράγματι δέσει τη βάρκα γύρω από έναν παχύ κορμό που έστεκε αγέρωχος μπροστά μου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο
άντρας εκείνος με το σκοτεινό παρελθόν δε με είχε ακολουθήσει. Δεν
άκουσα στιγμή το βήμα του ούτε είδα τη σκιά του. Ωστόσο, εμφανίστηκε
μπροστά μου από το πουθενά. Με κοιτούσε λυπημένος, φανερά μετανιωμένος
για όσα είχαν συμβεί. Ερχόταν προς το μέρος μου με βήμα αργό και βλέμμα
πονεμένο, σέρνοντας πίσω του τη βάρκα μου. Για μια στιγμή ξεγελάστηκα,
πίστεψα ότι το είχε μετανιώσει και θα με άφηνε να γυρίσω στην κανονική
μου ζωή, αλλά εκείνος άρχισε να με κυνηγά ξανά. Δεν είχα άλλη επιλογή
από το να βουτήξω στη θάλασσα. Τι και αν δεν ήξερα να κολυμπώ, η ψυχή
και το σώμα αρνούνταν να του παραδοθούν. Και τότε, να σου ξανά, τρίτη
φορά και τελευταία, το ίδιο εκείνο αέρινο άγγιγμα να με κρατά στην
επιφάνεια της θάλασσας, ενώ ένα ανάλαφρο αεράκι έφερε στα αυτιά μου μια
γλυκιά παιδική φωνή: «Στο σκοτάδι ή στο φως, τα τέρατα παραμένουν
τέρατα» μου είπε. «Γι’ αυτό κολυμπά, μη σταματάς! Και όταν φτάσεις στην
άλλη όχθη, μην ξεχάσεις να διηγηθείς εσύ τώρα σε όλους όσα έζησες σε
αυτό το νησί».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Γιατί εμένα;» θέλησα να ρωτήσω. «Γιατί επέλεξες
εμένα;» Μα ήμουν ολομόναχη και ολομόναχη έπρεπε να παλέψω για όσα δεν
πάλεψε άλλος κανείς.</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06360844834226144758noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5595857861523713682.post-9428138821976442552018-03-08T01:45:00.000-08:002018-03-08T01:45:00.496-08:00Ο Ρεβιθούλης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUzd9MfNTClOCIMEQvppH5eCq7Urn0SgzalpHWNVjjzGHh1akr5RG4dYWkfizLOQ6lsTTh2eZh0gbSudrC9_IPwnHDR6DGde-u4osu7YzZZHqZxIgnK1xsvjRzD9VqWxFTaSjFFmq8yx8/s1600/vintage-1653946_960_720.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="665" data-original-width="960" height="276" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUzd9MfNTClOCIMEQvppH5eCq7Urn0SgzalpHWNVjjzGHh1akr5RG4dYWkfizLOQ6lsTTh2eZh0gbSudrC9_IPwnHDR6DGde-u4osu7YzZZHqZxIgnK1xsvjRzD9VqWxFTaSjFFmq8yx8/s400/vintage-1653946_960_720.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
* Φωτογραφία (Pixabay/Prawny)</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα δάσος μιας χώρας μακρινής, ζούσε μια
οικογένεια με πέντε παιδιά. Ο μεγαλύτερος γιος της οικογένειας λεγόταν
Ρεβιθούλης, και ήταν ένα παιδί μικροκαμωμένο. Για την ακρίβεια, ο
Ρεβιθούλης ήταν ο πιο κοντός κι ο πιο αδύνατος από όλα τα αδέρφια του.
Τα καλοκαίρια ζωήρευε κάπως. Τα ζουλιγμένα μαγουλάκια του στρογγύλευαν
και έπαιρνα το χρώμα της ώριμης ντομάτας. Τον χειμώνα όμως, που η τροφή
γινόταν δυσεύρετη για τα ζώα του δάσους, εκείνος δεν μπορούσε να
κοιμηθεί εάν δε μοιραζόταν το φαγητό του μαζί τους.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όταν όλοι
λοιπόν έτρωγαν το βραδινό τους, εκείνος έκρυβε κάτω από το τραπέζι μια
φέτα ψωμί. Και όταν όλοι πάλι αποκοιμιούνταν, εκείνος άνοιγε κρυφά την
εξώπορτα, θρυμμάτιζε το ψωμάκι του και ύστερα έμπαινε αμέσως μέσα. Ποτέ
δεν ήξερε με ποια ζώα μοιραζόταν το φαΐ του, ούτε τον ένοιαζε. Το μόνο
που τον ενδιέφερε ήταν πως, μέσα σε λίγα λεπτά, τα ψίχουλα εξαφανίζονταν
πάντοτε από την αυλή του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτό δε συνέβαινε μια, δυο, τρεις…
πέντε νύχτες το πολύ. Αυτό συνέβαινε κάθε βράδυ, όλους σχεδόν τους
χειμώνες της ζωής του Ρεβιθούλη. Και έτσι, βλέποντας οι γονείς του το
παιδί τους να μην παίρνει ούτε ένα γραμμάριο κάθε χρόνο, παραδέχτηκαν με
τα πολλά ότι ήταν ανήμποροι να τον μεγαλώσουν σωστά. Δεν ήταν πως δεν
τον αγαπούσαν, κάθε άλλο μάλιστα, αλλά, να, ένα παιδί δεν μπορεί να
τραφεί μόνο με την αγάπη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μια και δυο, πήραν τη μεγάλη απόφαση:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Αύριο
το πρωί, μόλις φέξει η μέρα, θα πάρουμε τον Ρεβιθούλη και θα τον πάμε
στη άλλη άκρη του δάσους» είπε ο πατέρας του. Και η μητέρα του, σαν
κατάλαβε αυτά που σκόπευε εκείνος να κάνει, έβαλε τα κλάματα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Δεν
μπορώ να το κάνω» του απάντησε «φοβάμαι πολύ για εκείνον». Και έκανε να
φύγει μακριά. Όμως αυτός τη σταμάτησε, μπήκε μπροστά της και της
έκλεισε τον δρόμο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Μα δεν το βλέπεις, γυναίκα, πως το παιδί μας
λιώνει μέρα με τη μέρα;» της είπε. Δεν γνώριζε, βλέπετε, το παραμικρό
από όλα εκείνα που έκανε ο Ρεβιθούλης τις νύχτες.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Το βλέπω» αποκρίθηκε αυτή «όμως και πάλι δεν μπορώ να τον εγκαταλείψω».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Και
αν η μοίρα του είναι καλύτερη μακριά μας; Αν τον βρει κάποιος πλούσιος
περαστικός και του προσφέρει όλα αυτά που εμείς δεν μπορούμε;» ρώτησε
πάλι ο πατέρας του Ρεβιθούλη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πες πες, κατάφερε τελικά να την πείσει την γυναίκα του, και έτσι, το επόμενο πρωί, είπε στον γιο του:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Ρεβιθούλη,
παιδί μου, ο χειμώνας είναι βαρύς και τα ξύλα μας σχεδόν τελείωσαν. Στη
άλλη άκρη του δάσους, υπάρχουν πολλά ριγμένα δέντρα, που κανείς δεν τα
χρειάζεται όσο εμείς. Θα μας βοηθήσεις να τα φέρουμε στο σπίτι;»</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Φυσικά,
πατέρα» απάντησε εκείνος και κίνησε με χαρά να φορέσει ζεστά ρούχα και
δυο ζευγάρια κάλτσες, για να μην κρυώσουν τα πόδια του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Περπάτησαν
ώρα πολύ και οι τρεις, ώσπου κάποια στιγμή έφτασαν σε ένα σημείο που
δυο δρόμοι συναντιούνταν και δημιουργούσαν μαζί έναν σταυρό.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πόσες
και πόσες ιστορίες δεν είχε ακούσει η μαμά του Ρεβιθούλη από τη μητέρα
και τη γιαγιά της! Ιστορίες για γονείς που άφησαν τα παιδιά τους σε ένα
σταυροδρόμι και που έπειτα κάποιοι καλόκαρδοι περαστικοί τα πήραν στα
σπίτια τους και τα μεγάλωσαν βασιλικά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
***</div>
<div style="text-align: justify;">
«Μα πού είναι τα ξύλα;» ρώτησε ο Ρεβιθούλης τους γονείς του, όταν έφτασαν στο ξέφωτο και δεν είδε ούτε έναν κορμό πεσμένο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Μην ανησυχείς» του απάντησε η μητέρα του και του χαμογέλασε. «Εδώ παρά κάτω είναι».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Εσύ
μείνει να φυλάς τσίλιες και εμείς θα πάμε να τους φέρουμε» πρόσθεσε ο
πατέρας του και ανέβηκε ευθύς σε ένα από τα δύο άλογα που τους είχαν
μεταφέρει ως εκεί. Σε ένα άλογο ψηλό και γεροδεμένο. Τα άλογο αυτό,
βλέπετε, δικαιούταν, όπως πίστευε εκείνος, να τρώει καλύτερα και από το
αφεντικό του, γιατί, ώρες ώρες, δούλευε πιο σκληρά και από αυτόν.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η
μητέρα ανέβηκε στο άλογο του Ρεβιθούλη. Σε ένα λευκό πουλαράκι που του
το είχαν χαρίσει κοντά πριν έναν χρόνο, στα γενέθλιά του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μέχρι να
το καταλάβει ο Ρεβιθούλης, οι γονείς του χάθηκαν στο δάσος κι εκείνος
έμεινε να βλέπει τις ακτίνες του ήλιου να κρύβονται η μια μετά την άλλη
και να απλώνεται παντού το σκοτάδι.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Μαμά! Μπαμπά!» φώναζε ο Ρεβιθούλης, με μια φωνή που ταξίδευε ως τα πέρατα της γης. Απάντηση όμως, δυστυχώς, δεν έπαιρνε καμιά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<em>Τέτοια ώρα χθες βράδυ ήμουν στο σπιτάκι μου</em>, συλλογίστηκε έπειτα, <em>με τους γονείς μου, τα αδέρφια μου, τη ζεστασιά μου… το φαγητό μου.</em> Ο νους του πήγε αμέσως σε εκείνα τα ψιχουλάκια που σκόρπιζε εδώ και εκεί.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Αχ!»
αναστέναξε ο Ρεβιθούλης. «Αχ, και να το ’ξερα. Θα μπορούσα να είχα
πάρει μαζί μου λίγο ψωμί, να το σκορπίσω πίσω μου. Ίσως τότε και να
μπορούσα να βρω ξανά τον δρόμο για το σπίτι μου».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Από την αρχή
κατάλαβε ο Ρεβιθούλης τον λόγο που τον είχαν αφήσει οι γονείς τους εκεί.
Δεν ήταν άλλωστε και λίγες οι φορές που τους είχε πιάσει να συζητούν
κρυφά τα βράδια για τα οικονομικά τους. Τον Ρεβιθούλη, κυρίως, τον είχαν
πάντα έννοια, και εκείνος το ήξερε καλά αυτό. Ωστόσο, δεν είχε πάρει
την κατάσταση τόσο σοβαρά, όσο θα έπρεπε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<em>Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω</em>, συλλογίστηκε, <em>και θα τους τα εξηγούσα όλα. Θα τους έλεγα για το φαγητό μου, για τα ζώα του δάσους, για όλα… αρκεί να γυρνούσα.</em></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Για
καλή του τύχη, την ώρα εκείνη που είχε κουλουριαστεί στη ρίζα ενός
δέντρου, πέρασε από εκεί ένα πουλί. Πέταξε πρώτα γύρω από το δέντρο και
έπειτα προσγειώθηκε πλάι του. Πήγαινε πίσω μπρος με χοροπηδητά βήματα
και κουνούσε την μακριά ουρά του δεξιά κι αριστερά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Θέλεις κάτι
να μου πεις;» ρώτησε ο Ρεβιθούλης, και το πουλί κούνησε πάλι την ουρά
του ζωηρά και χοροπήδησε. «Εντάξει λοιπόν» του είπε «με έπεισες». Και μη
έχοντας κάτι άλλο να κάνει, σηκώθηκε και ακολούθησε το πουλί.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
***</div>
<div style="text-align: justify;">
Περπάτησαν
πολύ, και ο Ρεβιθούλης αλλά και εκείνο, ώσπου έπειτα από δυο μέρες και
δυο νύχτες σχεδόν, έφτασαν έξω από το σπίτι του Ρεβιθούλη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κανείς
δεν κοιμότανε εκείνο το βράδυ, παρόλο που θα έπρεπε να είχαν όλοι
αποκοιμηθεί τέτοια ώρα. Τόσο οι γονείς του όσο και τα αδέρφια του
κάθονταν γύρω από το τραπέζι αμίλητοι, με τα φαγητά τους ανέγγιχτα και
τα μάτια τους δακρυσμένα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κάποια στιγμή ο Ρεβιθούλης αποφάσισε να
χτυπήσει την πόρτα. Πρώτα χτύπησε αργά, για να μην τους τρομάξει: «τοκ
τοκ». Μα σαν είδε πως κανείς δε σάλευε από τη θέση του, πως είχανε όλοι
βουλιάξει στις σκέψεις τους, χτύπησε πιο δυνατά: «ΤΟΚ ΤΟΚ!»</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σαν
ελατήρια πετάχτηκαν και οι έξι. Τότε να δεις χάρες και γέλια, σαν να μην
είχαν πια αντιμετωπίσουν την πείνα και τη φτώχια τους.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η μητέρα του Ρεβιθούλη τον έσφιξε πρώτη στην αγκαλιά της και αμέσως μετά τον αγκάλιασαν και οι άλλοι.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κάθισε
μαζί τους ο Ρεβιθούλης και τους τα είπες όλα. Τους μίλησε για το ψωμί,
τα ψίχουλα, τα γουργουρητά… για το δάσος, τις φωνές και το πουλί… για
αυτό το πουλί που είχε πια χαθεί.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σίγουρα δεν τους περίσσευε
φαγητό, όμως, αφού κατάλαβαν πόσο σημαντική ήταν εκείνη η συνήθεια για
τον Ρεβιθούλη, όπως όλοι μαζί στερούνταν λίγη τροφή για να ταΐσουν τα
άλογα, όλοι πάλι μαζί συμφώνησαν να του δίνουν από μια μπουκιά ψωμί, για
να ταΐζει τους πεινασμένους φίλους του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τα φώτα έσβησαν σιγά
σιγά, το σκοτάδι απλώθηκε μέσα και έξω από το σπίτι. Και όταν όλοι
αποκοιμήθηκαν, ο Ρεβιθούλης, λιγότερο πια κρυφά και αθόρυβα, άνοιξε την
πόρτα και έτριψε ξανά το ψωμάκι του. Μα πριν προλάβει αυτή τη φορά να
κλείσει πίσω του την πόρτα, είδε να κατεβαίνουνε από τον ουρανό δεκάδες
πουλιά, όμοια το πουλί που του είχε σώσει τη ζωή. Από όλα όμως εκείνα τα
πουλιά, τα μικρά και τα μεγάλα, ξεχώρισε αμέσως ο Ρεβιθούλης τον φίλο
του, από τα χοροπηδητά βήματά του και από την κουνιστή του ουρά, που
πήγαινε, σαν τον υαλοκαθαριστήρα των αυτοκινήτων, πότε δεξιά και πότε
αριστερά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όλα πια πήρα τον δρόμο τους. Οι γονείς ησυχάσανε, η
κοιλίτσα του Ρεβιθούλη έπαψε πια να διαμαρτύρεται τη νύχτα και τα
πουλιά… αχ, αυτά τα πουλιά… δεν έλεγαν πια να ξεμυτήσουν από την αυλή
του Ρεβιθούλη.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06360844834226144758noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5595857861523713682.post-15311176705586121292018-02-22T23:16:00.002-08:002018-02-22T23:17:56.598-08:00Παράταση ζωής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJ6w5GQnAhnuNJmnvuVDPManikleIU7qz63Air2HIbYSewqCeb_XHos1uVv-lHYs6aAeynGbWswMMJd-RG5UbedlB47-xGsfxUxNUCd8bcJc6O_ASli3N8LYIP-Q92zYUUpAOHtSIVRcA/s1600/road-1589126_960_720-768x512.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="512" data-original-width="768" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJ6w5GQnAhnuNJmnvuVDPManikleIU7qz63Air2HIbYSewqCeb_XHos1uVv-lHYs6aAeynGbWswMMJd-RG5UbedlB47-xGsfxUxNUCd8bcJc6O_ASli3N8LYIP-Q92zYUUpAOHtSIVRcA/s400/road-1589126_960_720-768x512.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
* Φωτογραφία (Pixabay/Holger Schué)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο κάθε άνθρωπος, πιστεύω, εύχεται κάποτε να είχε η μέρα του
περισσότερες ώρες. Να είχε έστω εξήντα λεπτά ακόμη, ώστε να προλάβει να
κάνει όσα δεν πρόλαβε. Το ίδιο ευχόμουν κι εγώ. Μόνο που, στη δική μου
τη ζωή, αυτό συνέβη πολύ περισσότερες φορές και για αρκετά ανούσια
πράγματα. Ώσπου ήρθε εκείνη η στιγμή, αυτή η αποφράδα ώρα, που
αντιλήφθηκα πως όλα αυτά που με βάραιναν δεν ήταν μόνο όσα που δεν είχα
προλάβει να κάνω, αλλά όσα δεν είχα κυρίως προλάβει να πω.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Βάδιζα
αμέριμνος. Είχα μόλις σχολάσει από τη δουλεία μου και ετοιμαζόμουν να
επιστρέψω στο σπίτι μου. Στα χέρια μου κρατούσα ένα ποτήρι αχνιστό καφέ,
για να παραμείνω ακόμη λίγες ώρες ξύπνιος. Δεν είχα προγραμματίσει κάτι
ιδιαίτερο να κάνω, κάθε Σαββατοκύριακο έκανα τα ίδια και ίδια. Όμως
αυτά τα <i>ίδια</i>, εμένα μου άρεσαν –ή μάλλον μου αρκούσαν. Θα
επέστρεφα στο σπίτι μου, θα έτρωγα κάτι πρόχειρο και, πριν καλά καλά
αλλάξω ρούχα, θα έπεφτα στο κρεβάτι μου να συνομιλήσω με τους
διαδικτυακούς μου φίλους ως το επόμενο πρωί.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δούλευα σκληρά, πάνω από δέκα ώρες τη μέρα και πάνω από πέντε μέρες την εβδομάδα. Πού ελεύθερος χρόνος για προσωπική ζωή;</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το
φανάρι των πεζών ήταν πράσινο. Άνοιξα το βήμα μου και διέσχισα τον
δρόμο βυθισμένος στις σκέψεις μου. Στα αυτιά μου φορούσα -όπως πάντα-
ένα ζευγάρι ακουστικά, και έτσι δεν άκουσα τα κορναρίσματα και τις
φωνές.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πρώτα ανέβηκα ψηλά, όχι πολύ ψηλά, ίσα δυο μέτρα από τη γη.
Μα, σαν έπεσε κάτω το σώμα μου, σαν ξάπλωσε φαρδιά πλατιά στον υγρό
αυτοκινητόδρομο, το πνεύμα μου συνέχιζε να αιωρείται, αρκετά μάλιστα
μέτρα από τη γη. Είδα τον εαυτό που πιο μόνο από ποτέ τότε. Να
περιτριγυρίζεται από έναν σωρό περίεργα βλέμματα. Και έπειτα μία νεαρή
κοπέλα, στην ηλικία μου κοντά, να τρέχει προς το μέρος μου και να
απομακρύνει όσους με κύκλωναν.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Σας παρακαλώ» τους φώναζε και τους έσπρωχνε. «Κάντε λίγο χώρο να περάσω, σας παρακαλώ».</div>
<div style="text-align: justify;">
Αλλά εκείνοι είχαν τόσο σφιχτά συσπειρωθεί γύρω μου, που ο κλοιός τους δεν έλεγε να σπάσει.</div>
<div style="text-align: justify;">
Έβγαλε τότε μια κραυγή. Μια κραυγή πιο δυνατή και από τη δική μου. Και τότε έκαναν άπαντες μερικά βήματα πίσω.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Μην
τα παρατάς» μου έλεγε, μα εγώ είχα σχεδόν εγκαταλείψει τις προσπάθειες.
«Ανάσαινε» μου φώναζε και, με τις γροθιές της, χτυπούσε τον στέρνο μου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Είχα τόσο απογοητευτεί, θυμάμαι.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Μια ώρα» ψιθύριζα. «Μόνο μια ώρα. Αυτό μονάχα ζητώ».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μια
ώρα μου έφτανε, γιατί τώρα γνώριζα καλά πώς έπρεπε να την αξιοποιήσω.
Δεν ήξερα εάν θα παραλάβαινα να κάνω δραματικές αλλαγές στη ζωή μου,
ήξερα όμως πως έπρεπε να συναντήσω δυο τρεις ανθρώπους που με
συντρόφευαν από τα παιδικά μου χρόνια και που, εξαιτίας μου, είχαμε
χαθεί τον τελευταίο καιρό.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μια ώρα ήθελα. Πολλά ζητούσα; <i>Να τους βρω, να τους ζητήσω συγγνώμη και να πιώ μαζί τους τον τελευταίο μου καφέ</i>, συλλογιζόμουν και έκανα, από συνήθεια, πως σκούπιζα τα δάκρυά μου.</div>
<div style="text-align: justify;">
Τα χείλη της κοπέλας εκείνης, που έμοιαζε με άγγελο, σφράγισαν τα δικά μου. Η βουή σταμάτησε, ο ουρανός σιγά σιγά σκοτείνιασε…</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όταν άνοιξα ξανά τα μάτια μου, την είδα να στέκεται από πάνω μου και να με παρατηρεί. Να μου χαμογελά, και να αστράφτει η πλάση.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Να είμαι άραγε στη γη ή στον ουρανό</i>, αναρωτήθηκα. Μα εκείνη δεν υπήρχε λόγος να βρίσκεται εκεί. Είχα μάλλον σταθεί τυχερός.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Παραμιλούσες» μου είπε. «Κάτι ζητούσες, μα δεν μπόρεσα να ακούσω τι».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μπορεί
εκείνη να μην είχε κατορθώσει να βγάλει νόημα, εγώ όμως θυμόμουν ακόμη
τι ήταν εκείνο που ψέλλιζα: «Μια δεύτερη ευκαιρία».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πίσω της
πρόβαλε μια παρέα παιδιών, πριν ακόμη αποσώσω τις σκέψεις μου. Μια παρέα
αγοριών που είχαν πια μεγαλώσει αρκετά. Δεν ήταν η όψη τους όπως
ακριβώς την είχα στον νου. Όμως ήταν <i>εκείνοι</i>, δε με γελούσανε
τα μάτια μου. Είχαν έρθει να μου δώσουν αυτό που απεγνωσμένα ζητούσα:
χρόνο από τον χρόνο τους. Και εγώ, πιο ευτυχισμένος από ποτέ άλλοτε,
αποσυνέδεσα από πάνω μου όλα τα μηχανήματα και έτρεξα προς το μέρος
τους.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μπήκαμε στο ασανσέρ και ανεβήκαμε στο ομορφότερο σημείο του
νοσοκομείου, στην καφετέρια εκείνη με τα πολύχρωμα λουλούδια, τον
γυάλινο θόλο και την απαλή μουσική που κρατούσε μακριά τις πονεμένες
κραυγές των ασθενών. Τη νύχτα εκείνη το φεγγάρι είχε καρφιτσωθεί στον
ουρανό και δεν έλεγε να ξεπιαστεί και να βουτήξει στα παγωμένα νερά της
λίμνης που αντίκριζα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Είχα δώσει μία υπόσχεση που έπρεπε να
κρατήσω. Μόλις λοιπόν σήμανε δώδεκα το μεγάλο στρογγυλό ρολόι που έκανε
το μονότονο θαλασσί του τοίχου να δείχνει λιγότερο βαρετό, γύρισα στο
κρεβάτι μου, τράβηξα την κουβέρτα ως το κεφάλι και έκρυψα καλά το
πρόσωπό μου. Ανάσαινα βαθιά και περίμενα… Περίμενα και ανάσαινα βαθιά…</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κάποια
στιγμή βυθίστηκα σε βαθύ ύπνο. Και ξύπνησα εβδομάδες αργότερα. Ακόμη
δεν μπορώ να εξηγήσω το γιατί -μαζί με εκείνη τη μέρα- παρατάθηκε επίσης
και η ζωή μου. Όμως δε με ενδιέφερε και δε με ενδιαφέρει να βρω την
εξήγηση, με νοιάζει πλέον μόνο να χαίρομαι την κάθε μου μοναδική στιγμή.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06360844834226144758noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5595857861523713682.post-5469530657804349002018-02-14T01:53:00.000-08:002018-02-14T01:54:29.679-08:002η αποκριάτικη γιορτή στην Πύλη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Ακόμη μία χρονιά, δεύτερη στη σειρά, ο Δήμος Πύλης διοργάνωσε αποκριάτικη γιορτή για όλα τα παιδιά. Τρεις ολόκληρες ώρες, μικροί και μεγάλοι ξεφαντώσαμε, παίξαμε, τραγουδήσαμε, χορέψαμε και, φεύγοντας, ανανεώσαμε το ραντεβού μας για τον επόμενο χρόνο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Θα ήθελα να ευχαριστήσω μέσα από την
καρδιά μου τον Δήμο Πύλης για την εμπιστοσύνη που δείχνει στο πρόσωπό
μου, όλους τους συμμετέχοντες και εκείνους που, μαζί με εμένα,
εργάστηκαν σκληρά ώστε να έχουμε αυτό το όμορφο αποτέλεσμα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<b>Καλές απόκριες σε όλους!</b><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBvx6hYvMBuBW57G0UG32p2k7O7dLSnACFKmmapXSFY44DzIaN5VftTWuaJmgVKHHH-YoXn5FfvY4_CFnMMhXkJXY2heDool_wYtvKV8oYgTS7NOIkc4-33M9_iomknNP0wXiAj1nx7YQ/s1600/20180211_174251.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBvx6hYvMBuBW57G0UG32p2k7O7dLSnACFKmmapXSFY44DzIaN5VftTWuaJmgVKHHH-YoXn5FfvY4_CFnMMhXkJXY2heDool_wYtvKV8oYgTS7NOIkc4-33M9_iomknNP0wXiAj1nx7YQ/s640/20180211_174251.jpg" width="480" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdA4ZCmfzm2PMQHiWyC6kuXWcXFc30fs1C2gGOnElGhWp04hpDeQiQ4-Ak2Jq2dg2u2QyZWbSyn4B49-DLWodJOU5fmM3wFBh34-rmUdPiNqaUuzLHRxUGGNcMBMMh5JzOIYxjdwGfiKk/s1600/20180211_181619.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdA4ZCmfzm2PMQHiWyC6kuXWcXFc30fs1C2gGOnElGhWp04hpDeQiQ4-Ak2Jq2dg2u2QyZWbSyn4B49-DLWodJOU5fmM3wFBh34-rmUdPiNqaUuzLHRxUGGNcMBMMh5JzOIYxjdwGfiKk/s640/20180211_181619.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjx5xlv-mG62J7_TuciJ-ry2a8rLXTNycBb4EkDPVnM14s9onN2vIcny-mCL0P1xmEYCD_hWkrpMMh4BecsdW5sLuxWYbRkWnHekdlAH4ZopzQCOCpBbH8nQKxZOBuqmDjvKTfW59dDdaE/s1600/20180211_191012.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjx5xlv-mG62J7_TuciJ-ry2a8rLXTNycBb4EkDPVnM14s9onN2vIcny-mCL0P1xmEYCD_hWkrpMMh4BecsdW5sLuxWYbRkWnHekdlAH4ZopzQCOCpBbH8nQKxZOBuqmDjvKTfW59dDdaE/s640/20180211_191012.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06360844834226144758noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5595857861523713682.post-72155572000399615362018-02-14T00:13:00.001-08:002018-02-14T00:14:10.627-08:00Αντιμέτωπη με τον χειρότερο εχθρό μου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdvwT36ApFujaJR24GD-w_BkJCXgtDhDVhnwbdwGmsckaoal7c11yk1T2QSQ4tnZbRsSrhLk_mNHvhaCfap_AFg8qQkjgwdJhEyG0oOOz55FeakoOSTxnUwEX1t2u4OqbItxBRpcIAiZg/s1600/lake-irene-1679708_960_720.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="639" data-original-width="960" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdvwT36ApFujaJR24GD-w_BkJCXgtDhDVhnwbdwGmsckaoal7c11yk1T2QSQ4tnZbRsSrhLk_mNHvhaCfap_AFg8qQkjgwdJhEyG0oOOz55FeakoOSTxnUwEX1t2u4OqbItxBRpcIAiZg/s400/lake-irene-1679708_960_720.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
* Φωτογραφία (Pixabay/12019)</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--></div>
<div style="text-align: center;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:8.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:107%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
</style>
<![endif]-->
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 14.2pt;">
<span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Από τα έντεκά μας περίπου χρόνια έως τα τριάντα τρία, η
παρέα μας παρέμεινε ενωμένη. Έντεκα αγόρια και εφτά κορίτσια. Καμία εισχώρηση,
καμία αποχώρηση, καμία απουσία από το ετήσιο ραντεβού μας κοντά δύο δεκαετίες.
Κάθε χρόνο, στις 13 Αυγούστου, είμασταν όλοι εκεί, στο ίδιο ακριβώς σημείο,
πιστοί στο ραντεβού μας. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 14.2pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 14.2pt;">
<span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Ήτανε ξημερώματα Σαββάτου. Όπως κάθε άλλη χρόνια,
συγκεντρωθήκαμε πολύ πριν ανατείλει ο ήλιος στην έξοδο της πόλης, ανταλλάξαμε
αγκαλιές και φιλία και αναχωρήσαμε. Αφήσαμε πίσω μας τα φώτα και τη βουή και
αρχίσαμε να ανεβαίνουμε το βουνό. Η μία στροφή διαδεχόταν την άλλη και το ένα
έλατο παραχωρούσε τη θέση του στο άλλο. Φτάσαμε στον προορισμό μας δίχως να
καταλάβουμε το πότε. Παρκάραμε τα οχήματά μας κοντά στον αυτοκινητόδρομο και
ακολουθήσαμε το γνωστό μονοπάτι που χανόταν βαθιά μέσα στο δάσος, ώσπου
βρεθήκαμε στο ανοιχτό εκείνο σημείο όπου κατασκηνώναμε πάντα. Ο μόνοι ήχοι που
έφταναν στα αυτιά μας ήταν τα γέλια μας, τα μελωδικά κελαηδίσματα των πουλιών
και τα γάργαρα νερά του ποταμού που βρισκόταν λίγα μέτρα πιο μακριά. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 14.2pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 14.2pt;">
<span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Στρώσαμε τις κουβέρτες μας, ξαναπλώσαμε ο ένας πλάι στον
άλλον και μείναμε ευτυχισμένοι να κοιτάμε τον καταγάλανο ουρανό. Κάποια στιγμή
το μπλε του χρώμα άρχισε να βάφεται σταδιακά γκρίζο, να γίνεται μουντός,
καταθλιπτικός. Ένα δυνατό σφύριγμα του ανέμου μάς έκανε να πεταχτούμε από τη
θέση μας και να κολλήσουμε πλάτη πλάτη ο ένας στον άλλο. Μια περίεργη οσμή μας
κύκλωσε. Τα μάτια μας άρχισαν να τσούζουν και να δακρύζουν. Σε απόσταση
αναπνοής από εμάς βρέθηκε μια αγριεμένη πύρινη λαίλαπα. Χωριστήκαμε στη στιγμή.
Άλλος έφυγε προς τον βορρά, άλλος προς τη δύση. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 14.2pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 14.2pt;">
<span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Έτρεχα ξέπνοη προς την κορυφή του βουνού. Προς ένα σημείο
που μου είχαν κάποτε πει ότι υπήρχε ένα καταφύγιο κυνηγών. Πήγαινα εγώ μπροστά
και ξοπίσω μου έρχονταν δαιμονισμένες οι φλόγες. Τους φίλους μου τους είχαν
μάλλον καταβροχθίσει και τώρα είχε φτάσει η δική μου σειρά. Από λεπτό σε λεπτό
θα ερχόμουν αντιμέτωπη με τον μεγαλύτερο φόβο μου, όμως δεν ήμουν ακόμη έτοιμη
να τον αντιμετωπίσω. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 14.2pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 14.2pt;">
<span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Ένα πέτρινο σπίτι ξεπρόβαλε μπροστά μου. Μπήκα βιαστικά
μέσα. Μια βαριά σιδερένια πόρτα με χώριζε από τον θάνατο μόνο. Την ανάσα του
την ένιωθα καυτή. Έπρεπε να παλέψω για τη ζωή μου, όμως εγώ προτίμησα
κουλουριαστώ σε μια γωνιά. Το δωμάτιο γέμισε ασφυκτικά καπνούς. Δυσκολευόμουν
πολύ να αναπνεύσω. Ο χειρότερος εχθρός μου είχε βρει έναν τρόπο να με
πλησιάσει. Τα βλέφαρά μου βάρυναν, το σώμα μου του παραδόθηκε αμαχητί, ο νους
μου πέταξε φευγαλέα εδώ και εκεί, μα, στο τέλος, επέστρεψε σε εμένα. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 14.2pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 14.2pt;">
<span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Τα μάτια
μου άνοιξαν ξαφνικά. Το μέρος στο οποίο βρισκόμουν δε θύμιζε σε τίποτα το προηγούμενο.
Η αναπνοή μου επανήλθε στους κανονικούς της ρυθμούς, ωστόσο η ανάγκη μου να βγω
από το σπίτι παρέμενε έντονη. Ήθελα τόσο να αφήσω για πάντα πίσω μου τον
εφιάλτη της περασμένης νύχτας, αλλά ήθελα και κάτι ακόμη, πολύ πιο σημαντικό,
να κάνω: Άνοιξα την πόρτα του σπιτιού μου, μπήκα στο αυτοκίνητό μου και κίνησα
να συναντήσω τους φίλους μου, οι οποίοι με περίμεναν καρτερικά ώρα πολλή, μιας
και αυτή τη φορά ο ύπνος με είχε για τα καλά πάρει.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06360844834226144758noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5595857861523713682.post-48230547523258016542018-02-09T02:50:00.002-08:002018-02-09T02:50:32.028-08:00Για τον Άγιο Βασίλη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDUJMuzprUnBloELclFZCKMW64Ji_Th68FfoYPY1kQdEVykVbjMpS9bixJWYYRgFzTnn423RQqzWPz5TVehqA_iVrU10gdxRbos8ap2-WH0trPboPieJbT6VsDbqQFMA2p0LgxuDQuVEM/s1600/letter-2974060_960_720.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="446" data-original-width="960" height="296" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDUJMuzprUnBloELclFZCKMW64Ji_Th68FfoYPY1kQdEVykVbjMpS9bixJWYYRgFzTnn423RQqzWPz5TVehqA_iVrU10gdxRbos8ap2-WH0trPboPieJbT6VsDbqQFMA2p0LgxuDQuVEM/s640/letter-2974060_960_720.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
* Φωτογραφία (Pixabay/Judith Crowell)</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη,<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Σου στέλνω αυτό το γράμμα
για να σου εκμυστηρευτώ κάτι πολύ σημαντικό: Εδώ και αρκετό καιρό, το
έχω καταλάβει ότι δε ζεις στον Βόρειο Πόλο, ότι δεν έχεις ούτε έλκηθρο
ούτε τάρανδους και πως δε διασχίζεις όλη τη γη για να τρυπώσεις την
παραμονή της Πρωτοχρονιάς στο σπίτι μου από την καμινάδα. Ξέρω πως
βρίσκεσαι πολύ κοντά, τόσο κοντά που, αν σταματήσω για λίγο να πιέζω το
μολύβι στο χαρτί, θα ακούσω το ρυθμικό ροχαλητό σου να έρχεται από το
διπλανό δωμάτιο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Την αλήθεια την έχω καταλάβει χρόνια πριν. Και,
εάν δεν ανησυχούσα τόσο πως θα μου φανερώσεις το δικό σου μυστικό, δε θα
σου μαρτυρούσα ποτέ το δικό μου. Η ιστορία που έπλασες για εμένα,
ξέρεις, μου αρέσει τόσο πολύ, που από τον κόσμο αυτόν με τη ρευστή
σοκολάτα και τα ζαχαρωτά, με τα λαμπιόνια, τις πολύχρωμες γιρλάντες και
τα ξωτικά, δε θέλω πια να επιστρέψω. Αυτή τη χρονιά δε θα σου ζητήσω να
μου φέρεις ένα από εκείνα τα τηλεκατευθυνόμενα αυτοκίνητα, ούτε πατίνι ή
ποδήλατο, δε φέρνουν πάντα τα υλικά αγαθά την ευτυχία. Θα σου ζητήσω
απλώς να κάνεις για εμένα ό, τι κάνεις κάθε χρόνο, να συνεχίσεις να
φυλάς στην καρδιά σου τη μαγεία των γιορτών. Να βάλεις πάλι κάτω από το
δεντράκι μας μισό ποτήρι γάλα και ένα μισοδαγκωμένο μπισκότο για να τα
βρω το πρωί και να χαρώ, να βάλεις μια χούφτα καραμέλες μέσα στην
κόκκινη μπότα που κρέμεται από το τζάκι μας και μετά να κρύψεις και αυτό
εδώ το γράμμα, μαζί με τα άλλα έξι, στο συρτάρι του γραφείο σου. Να το
καταχωνιάσεις κάτω από εκείνη την επιστολή με τα ακαταλαβίστικα
σημαδάκια, κάτω και από την άλλη με εκείνες τις ζωγραφιές που και εγώ ο
ίδιος δε καταλαβαίνω καλά καλά, κάτω και από την περσινή μου, που είχα
μόλις αρχίσει να γράφω τα πρώτα μου γράμματα και που η κάθε λέξη μου
έπιανε σχεδόν μία σειρά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν ντρέπομαι να το παραδεχτώ, δε με
ενοχλεί καθόλου αν με πουν αφελή. Κάπως έτσι άλλωστε φαντάζομαι ότι
χαρακτήριζαν στο παρελθόν εκείνον που ονειρευόταν να πατήσει κάποτε το
πόδι του στη σελήνη, εκείνους που κατάκτησαν τον Βόρειο και τον Νότιο
Πόλο, αυτόν που σκαρφάλωσε στο ψηλότερο βουνό του κόσμου και τους άλλους
που κατάφεραν να κάνουν μια αγκαλιά ξύλα και παλιοσίδερα να
συναγωνιστούν στο πέταγμα τα πουλιά και να σχίσουν στα δυο τις θάλασσες.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τι
θα κερδίσουμε, άραγε, και οι δυο αν πειστούμε πως όλα αυτά είναι ένα
ψέμα, πως, ενώ πέφτουμε τη νύχτα στο κρεβάτι μας και ενώ έπειτα
ταξιδεύουμε σε τόπους ονειρικούς, στον δικό μας τον κόσμο δε συμβαίνει
ούτε ένα πράγματα ανεξήγητο; Δώσε μας, σε παρακαλώ, μία ακόμη ευκαιρία
και τους δυο. Και σε εμένα, που θέλω τόσο πολύ να παραμείνω παιδί, μα
και σε εσένα, που αρνείσαι να μεγαλώσεις. Μην αργείς, κλείσε και εσύ
μαζί μου τα αυτιά και θα το ακούσεις το κουδουνάκι του Ρούντολφ να
χτυπά. Κλείσε και εσύ μαζί μου τα ματιά και θα τη δεις, όπως και εγώ, τη
χρυσόσκονη που καλύπτει τον ουρανό, που αναμιγνύεται με τα άστρα και
που κάνει τη νύχτα της παραμονής μαγευτική.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μπαμπά, για μένα δεν είσαι ένας απλός μπαμπάς, αυτό να το θυμάσαι. Εσύ πολύ περισσότερα. Είσαι ο <em>Άγιος Βασίλης</em>
που ονειρεύεται να έχει κάθε παιδί, όχι μόνο την τελευταία ημέρα του
χρόνου, αλλά όλες τις υπόλοιπες τριακόσιες εξήντα τέσσερις μέρες της
κάθε μίας χρονιάς.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Με αγάπη,<br /> το «ξωτικό» σου</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06360844834226144758noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5595857861523713682.post-85178199499034002232018-01-30T23:41:00.000-08:002018-01-30T23:41:34.265-08:00Η ιστορία της μικρής Άννυ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<figure class="wp-caption"><figcaption class="widget-image-caption wp-caption-text"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-T3xQoMNWOWeQYDvqhdOM81Th0ODbRDw3L8h81E9cBduqRvNQ-2OydTNOz_xLyRr-7M6Dbisnxa7EH6PmNXIpbz_LX5Yc48YbdSLeUiTlVnfRg4NgGTLEnTcKAbyAWSAAcN8XRrWOlAU/s1600/eye-2163237_960_720-768x570.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="570" data-original-width="768" height="295" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-T3xQoMNWOWeQYDvqhdOM81Th0ODbRDw3L8h81E9cBduqRvNQ-2OydTNOz_xLyRr-7M6Dbisnxa7EH6PmNXIpbz_LX5Yc48YbdSLeUiTlVnfRg4NgGTLEnTcKAbyAWSAAcN8XRrWOlAU/s400/eye-2163237_960_720-768x570.jpg" width="400" /></a></div>
</figcaption><div style="text-align: center;">
<br />
<figcaption class="widget-image-caption wp-caption-text"> </figcaption><figcaption class="widget-image-caption wp-caption-text">* Φωτογραφία (Pixabay/Anemone123)</figcaption><figcaption class="widget-image-caption wp-caption-text"> </figcaption></div>
</figure>
<section class="elementor-element elementor-element-32cbf5d elementor-section-boxed elementor-section-height-default elementor-section-height-default elementor-section elementor-top-section" data-element_type="section" data-id="32cbf5d">
<div class="elementor-container elementor-column-gap-default">
<div class="elementor-row">
<div class="elementor-element elementor-element-ae6a6a6 elementor-column elementor-col-100 elementor-top-column" data-element_type="column" data-id="ae6a6a6">
<div class="elementor-column-wrap elementor-element-populated">
<div class="elementor-widget-wrap">
<div class="elementor-element elementor-element-b24b961 elementor-widget elementor-widget-text-editor" data-element_type="text-editor.default" data-id="b24b961">
<div class="elementor-widget-container">
<div class="elementor-text-editor elementor-clearfix" style="text-align: justify;">
Η
Άννυ εξαφανίστηκε στις 30 Ιανουαρίου του 1984, την ημέρα των γενεθλίων
της, στα οχτώ της μόλις χρόνια. Ήταν μια μέρα σαν τη σημερινή, με το
ίδιο τσουχτερό κρύο και την ίδια κίνηση στους δρόμους. Όλοι οι
συμμαθητές μας είχαν συγκεντρωθεί από νωρίς το απόγευμα στο σπίτι της,
εκτός από εμένα. Χόρευαν και τραγουδούσαν, έπαιζαν και γελούσαν. Και
εγώ, που είχε κολλήσει το πρόσωπό μου στο θολωμένο τζάμι του παραθύρου
μου, το μόνο που ευχόμουν ήταν να γινόταν να εξαφανιστεί η Άννυ για
πάντα από τη ζωή μου.<br />
<br />
Με την Άννυ δεν είχαμε ποτέ καλές σχέσεις.
«Άσπρο» έλεγε η μία, «μαύρο» η άλλη. Ακόμη και εμφανισιακά διαφέραμε.
Εκείνη θύμιζε καλοκαίρι, εγώ χειμώνα. Τα μαλλιά της είχαν το χρώμα του
ηλιοτρόπιου και τα μάτια της το χρώμα του ουρανού. Τα δικά μου τα μαλλιά
και μάτια είχαν το χρώμα του ώριμου κάστανου.<br />
<br />
Μέχρι εκείνη τη
μέρα δεν είχα ποτέ φανταστεί ότι θα μπορούσε μια ευχή μου να τη βλάψει.
Αν μπορούσα να γυρίσω πίσω τον χρόνο, δε θα την ξαναέκανα σίγουρα.<br />
<br />
Οι
καλεσμένοι είχαν πάψει πλέον να έρχονται. Όσοι ήταν να την επισκεφτούν
το είχαν ήδη κάνει. Μέσα στο απόλυτο σκοτάδι που είχε από ώρα απλωθεί,
μέσα στην ερημιά, πρόβαλε η σκιά ενός γεροδεμένου άντρα. Πλησίασε στο
παράθυρο και κρυφοκοίταξε μέσα. Με δυο δρασκελιές στάθηκε στην πόρτα
και, αφού έριξε μια ματιά ολόγυρα, τη χτύπησε με την άκρη των δακτύλων
του.<br />
<br />
Μπορεί να τη μισούσα την Άννυ, πριν ένα μόλις λεπτό να είχα
ευχηθεί να της συμβούν τα χειρότερα, όμως τώρα είχα για τα καλά αρχίσει
να ανησυχώ για εκείνη.<br />
<br />
<i>Κάνε, Θεέ μου, να μην ανοίξει την πόρτα</i>, ευχήθηκα.<br />
<br />
Η
Άννυ ήταν τόσο ξέγνοιαστη, τόσο ανέμελη… τόσο ευτυχισμένη εκείνο το
βράδυ! Πέρασε πλάι από το παράθυρο και, με βήμα χοροπηδητό, έφτασε στην
πόρτα. Την άνοιξε με το γνωστό πλατύ της χαμόγελο, που ακόμη θυμάμαι και
που θα συνεχίσω θυμάμαι όσο ζω.<br />
<br />
Σε αντίθεση με την πρώτη μου ευχή, η δεύτερή μου δυστυχώς δεν εισακούστηκε.<br />
Ο
άντρας εκείνος άρπαξε την Άννυ και της έφραξε το στόμα με το γάντι του.
Διέσχισε με ταχύ βήμα τον κήπο, δίχως να τον αντιληφτεί κανείς. Μοναχά
εγώ τον παρατηρούσα να την παραπετά στο λευκό φορτηγάκι του
μισολιπόθυμη, ανήμπορη να αντιδράσω.<br />
<br />
Κατέβηκα παραπατώντας τα
σκαλιά του σπιτιού μου και έφτασα στο σπίτι της ξέπνοη. Χτύπησα την
πόρτα της με αναφιλητά, βγάζοντας άναρθρες κραυγές. Οι άνθρωποι
ξεχύθηκαν στους δρόμους μεμιάς. Αμέτρητες βδομάδες φώναζαν το όνομά της
τριγύρω. Μέχρι σήμερα, νομίζω, αντηχεί η φωνή εκείνης της άμοιρης μάνας
στο δάσος.<br />
<br />
Οι έρευνες της αστυνομίες δεν απέδωσαν, βέβαια,
καρπούς. Ήταν λες και είχε ανοίξει η γη και τον είχε καταπιεί εκείνον
τον άντρα. Μαζί με αυτό και την Άννυ…<br />
<br />
Στο σπίτι της Άννυ απλώθηκε
νεκρική σιγή έκτοτε. Η μουσική σταμάτησε να παίζει για πάντα. Τα πρόσωπα
των γονιών της παραμένουν κερωμένα ως σήμερα. Και εγώ κάθε σούρουπο
στέκομαι στο θολωμένο μου ακόμη τζάμι, να την περιμένω με λαχτάρα να
φανεί και να της ζητήσω γονυπετής συγγνώμη.</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</section></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06360844834226144758noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5595857861523713682.post-70818077120740237732018-01-24T23:54:00.000-08:002018-01-24T23:54:31.421-08:00Στο Πράσινο Ακρωτήρι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0yk0swD4kAX1elmiMxtDBPHTquFVjMQT4d3rNLYORtrdd3r7rxFV_kCK7gJeGTJhGsUbQWfiZ0qaMy5dFyFKlWFEQzBiEcWb-QbfwRNP8dNRZr_UVWjBKMqidyoYgkKUOSYsPXlexsnY/s1600/africa-1994846_960_720-768x512.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="512" data-original-width="768" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0yk0swD4kAX1elmiMxtDBPHTquFVjMQT4d3rNLYORtrdd3r7rxFV_kCK7gJeGTJhGsUbQWfiZ0qaMy5dFyFKlWFEQzBiEcWb-QbfwRNP8dNRZr_UVWjBKMqidyoYgkKUOSYsPXlexsnY/s640/africa-1994846_960_720-768x512.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
* Φωτογραφία (Pixabay/Charles Nambasi)</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο κάθε τόπος, όπως και ο κάθε άνθρωπος, έχει τα δικά του μυστικά, τα
δικά του τρανταχτά γέλια, μα και τα σιωπηρά του κλάματα. Πολλές περιοχές
βρίθουν από διάφορες ιστορίες οι οποίες μεταφέρονται από στόμα σε
στόμα. Κάποιες από αυτές είναι πράγματι φανταστικές, κάποιες άλλες όμως
είναι πέρα για πέρα αληθινές. Με το πέρασμα του χρόνου, βέβαια, οι
ιστορίες αυτές ξεθώριασαν και οι άνθρωποι που είχαν υποσχεθεί πως θα
τις μετέφεραν ατόφιες έφυγαν και αυτοί από τη ζωή.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ονομάζομαι Έμμυ, και επί σαράντα πέντε χρόνια πασχίζω πότε να
απαλλαγώ από την άλλοτε κατάρα μου και πότε να αποδεχτώ το άλλοτε
χάρισμά μου: την περίεργη ικανότητα που έχω να διαβάζω τις απόκρυφες
σκέψεις των ανθρώπων και να διαισθάνομαι όσα οι άλλοι δεν μπορούν.
Ακόμη και όσα συνέβησαν αιώνες πριν…</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ονειρεύομαι να ταξιδέψω στην
Αφρική. Σε ένα νησί με μια άγρια ομορφιά που το όνομά του είναι Φόγκο.
Όμως ποτέ δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία στο κάλεσμα που ένιωθα μέσα μου,
και έτσι έμεινε το όνειρό μου απραγματοποίητο δεκαετίες ολόκληρες.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πάνω από είκοσι χρόνια δεν κάνω άλλο από το να κοιμάμαι και να
εργάζομαι. Να περιφέρομαι πότε από εδώ και πότε από εκεί και να αναζητώ
στους τοίχους τους σπιτιού μου το νόημα της ζωής.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ήταν Παρασκευή 3 Απριλίου του 2015. Μία άκρως συνηθισμένη ημέρα ενός
άκρως συνηθισμένου έτους. Όπως κάθε άλλη μέρα και κάθε άλλον μήνα,
ετοιμάστηκα χωρίς κέφι για τη δουλεία μου και βάδισα ως εκεί με το ίδιο
βαριεστημένο ύφος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Καλημέρα. Ονομάζομαι Έμμυ Άτκινσον. Πώς θα μπορούσα να σας
βοηθήσω;» ρώτησα και, από την άλλη άκρη της γραμμής, ακούστηκαν κλάματα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πόσα χρόνια πέρασα κρυμμένη πίσω από ένα ακουστικό. Να προσπαθώ να
διακρίνω την αλήθεια από το ψέμα και να συμβουλεύω έπειτα τους
πληγωμένους και αδικημένους ανθρώπους. Τα περισσότερα περιστατικά ήταν
τόσο σκληρά, που ράγιζε η καρδιά μου. Υπήρχε όμως και μία μικρή μερίδα
ανθρώπων που πρόσβαλε τη νοημοσύνη μου και έφτανε την υπομονή μου στα
όριά της. Τα περισσότερα λόγια που έβγαιναν από τα χείλη των ανθρώπων
αυτών ήταν ψέματα. Όχι τίποτα αθώα ψεματάκια, αλλά πολύ πιο σοβαρά. Όσο
για τα κίνητρά τους, ήταν και αυτά, όσα και εκείνοι, φτηνά. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Βοήθησέ με!» άκουσα μια γυναικεία φωνή να μου λέει.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Μπορείτε, σας παρακαλώ, να ηρεμήσετε και να μου εξηγήσετε τι σας συνέβη;» τη ρώτησα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Με χτύπησε πάλι…» μου απάντησε και ύστερα σιώπησε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Συγχωρήστε με, αλλά δε σας άκουσα» είπα και, όπως πάντα, πήρα μία βαθιά ανάσα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Με χτύπησε, σου λέω!» μου είπε μετά, περισσότερο θυμωμένη, παρά πονεμένη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Κυρία Μαίρη, εσείς είστε;» τη ρώτησα με μια τέτοια σιγουριά, που δεν υπήρχε ούτε ίχνος αμφιβολίας μέσα μου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Εγώ!» μου απάντησε κοφτά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το τελευταίο διάστημα που καλούσε στο τηλεφωνικό κέντρο η γυναίκα
αυτή επέμενε να μιλά μαζί μου. Αρχικά δε με παραξένεψε αυτό. Πολλοί
άνθρωποι άλλωστε έχουν την ανάγκη να δημιουργήσουν μία σχέση
εμπιστοσύνης με εκείνον που θα μοιραστούν σε καθημερινή βάση τον πόνο
τους. Η γυναίκα αυτή, όμως, ήμουν βέβαιη πως κάτι μου έκρυβε σίγουρα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Μου περιέγραψε και πάλι το ίδιο σκηνικό: Ο άντρας της επιστρέφει
μεθυσμένος τα ξημερώματα, τη χτυπά με μανία, και τα παιδιά τους
κρύβονται στη ντουλάπα του σπιτιού για να μην ξεσπάσει την οργή τους και
σε εκείνα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Από την άλλη όμως εγώ, καθώς αυτή μου μιλά, στο μυαλό μου σχηματίζω
μία άλλη εικόνα: Μία ατάραχη γυναίκα, δίχως παιδιά, δίχως βάσανα,
κάθεται αναπαυτικά στο καθιστικό της και, ενώ ο σύζυγός της δουλεύει έως
αργά, αυτή πλάθει ιστορίες με το μυαλό της, μόνο και μόνο για να
σκοτώσει την ώρα της.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Κυρία Μαίρη, λυπάμαι, αλλά πρέπει να κλείσω» της είπα, χωρίς να το
πολυσκεφτώ, και ακούμπησα το ακουστικό του τηλεφώνου στη βάση. Σηκώθηκα
από τη στριφογυριστή καρέκλα μου, έριξα στους ώμους μου τη ζακέτα μου
και έφυγα. Γιατί είχα, βλέπετε, πιο σημαντικά πράγματα να ασχοληθώ.</div>
<div style="text-align: justify;">
Την ίδια κιόλας ήμερα μπήκα στο αεροπλάνο και ταξίδεψα στην Αφρική.
Βρέθηκα στο νησί εκείνο που ένιωθα να με συνδέουν ισχυροί δεσμοί από
πολύ παλιά. Στο κέντρο του νησιού έμεινα ελάχιστα. Αγόρασα τρόφιμα και
νερό και ό,τι άλλο μου πρότειναν οι ντόπιοι και κίνησα να βρω το
επιβλητικό ηφαίστειο με τους τεράστιους ογκόλιθους που το φρουρούσαν.
Αρκετοί άνθρωποι αψηφούσαν τα αγκομαχητά του ηφαιστείου και έμεναν στον
τόπο όπου γεννήθηκαν οι γονείς και οι παππούδες τους. Τα τελευταία
ωστόσο χρόνια, που τα όμορφα κυκλικά σπιτάκια τους με τις πολύχρωμες
ηφαιστειακές πέτρες και την κωνική στέγη από φύλλα μπαμπού καλύφτηκαν
από τη λάβα, οι πιο πολύ άνθρωποι εγκατέλειψαν τον οικισμό και το νησί
τους για πάντα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όλα τα οικήματα του οικισμού έμοιαζαν μεταξύ τους. Κάποια ήταν λίγο
πιο μεγάλα, κάποια απλώς πιο μικρά. Σε εκείνη τη γκριζωπή γη, με τους
τόνους στάχτης, δεν περπατούσαμε πάνω από πέντε άνθρωποι την μέρα
εκείνη. Άλλος περιπλανιόταν στη περιοχή, άλλος έβγαζε φωτογραφίες, και
εγώ εισέβαλα στα ερειπωμένα σπίτια να μάθω την ιστορία των ανθρώπων που
ζούσαν κάποτε εκεί. Να βρω έστω ένα στοιχείο που θα έθετε σε λειτουργία
την πλευρά εκείνη του εγκεφάλου μου που πρόβαλε εικόνες που δεν είχα
δει.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Επισκέφτηκα σχεδόν όλα τα σπίτια ως το σούρουπο. Όλα τα σπίτια εκτός
από εκείνο που ξεφύτρωσε μπροστά μου από το πουθενά. Το σπίτι εκείνο
ήταν και αυτό εγκαταλειμμένο, όλως περιέργως, όμως, εμφάνιζε κάποια
σημάδια ζωής.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πέρασα την είσοδο και μπήκα στο εσωτερικό. Μπροστά μου υπήρχαν δύο
διαλυμένα κρεβάτια και ένα μικρό τραπέζι. Είχε τόση σκόνη επάνω του, που
δεν μπορώ με βεβαιότητα να περιγράψω το χρώμα του. Πλησίασα κοντά του
και ακούμπησα τις παλάμες μου επάνω του. Έμεινα ασάλευτη αρκετή ώρα,
θυμάμαι. Ώσπου, ξαφνικά, η γη σείστηκε κάτω από τα πόδια μου και τότε η
ραχοκοκαλιά μου ρίγησε από το δυνατό βουητό που έφτασε στα αυτιά μου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πριν αμέτρητα χρόνια, στην ακριβώς θέση με εμένα, στεκόταν ένας
γεροδεμένος, μελαμψός άντρας. Πίσω του ακριβώς, στο ένα από τα δύο
κρεβάτια, κάθονταν η γυναίκα και το νεογέννητο παιδί του. Και εκείνοι
τότε, όπως και εγώ, αισθάνθηκαν αυτό το σείσιμο κάτω από τα πόδια τους
και άκουσαν αυτόν τον απόκοσμο ήχο. Το μυαλό τους, όπως και το δικό μου,
πήγε ευθύς στον «γίγαντα» του νησιού, στο ενεργό εκείνο ηφαίστειο που,
ανά κάποιες γενιές, υπενθύμιζε στους κατοίκους της περιοχής ποιος ήταν ο
πιο ισχυρός. Μα έπειτα και οι τρεις, όπως και εγώ πάλι, ευχήθηκαν μέσα
από την καρδιά τους να ήταν πράγματι αυτός.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η πόρτα του σπιτιού άνοιξε από τη μία άκρη ως την άλλη. Το είδα
ολοκάθαρα με τα μάτια της ψυχής μου. Αντί για την πύρινη λαίλαπα, όμως,
στο σπίτι εισέβαλε μία οργισμένη ομάδα ανθρώπων, μία από τις πολλές που
είχαν σκορπιστεί στην περιοχή. Το γόνατά μου άρχισαν να τρέμουν, καθώς
το μυαλό μου πρόβαλε τις εικόνες αυτές. Για μια μόλις στιγμή θέλησα να
φύγω, μα την αμέσως επόμενη, όπως έκανα δυο βήματα μπρος, έκανα άλλα
τόσα πίσω. Κάθισα στο πάτωμα, στις στάχτες και στα χαλάσματα, και
επέτρεψα στους πρωταγωνιστές της ιστορίας μου να μου μαρτυρήσουν τι είχε
συμβεί.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πρώτος αιχμαλωτίστηκε ο πατέρας. Γύρω από το λαιμό του πέρασαν μία
θηλιά με καλάμια από μπαμπού. Γύρω από τη μητέρα πέρασαν άλλη μία. Αυτό
που μάτωνε τα σωθικά τους, ωστόσο, δεν ήταν ο πόνος και το αβέβαιο
μέλλον τους, μα η τύχη του μονάκριβου παιδιού τους. Οι γονείς
αντιστάθηκαν, το ένιωσα σε κάθε σπιθαμή του κορμιού μου. Έκλαψαν,
φώναξαν, προσπάθησαν να ξεφύγουν από τα δεσμά, όμως δεν κατάφεραν να τα
βάλουν με τον αγριεμένο όχλο που συγκέντρωνε με πάθος το εμπόρευμά του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ακολουθούσαν όλοι οι δέσμιοι τον ίδιο δρόμο, τον μοναδικό που υπήρχε,
και κατέληξαν όλοι στον ίδιο προορισμό: στο πελώριο λιμάνι που τώρα
έδειχνε πιο αφιλόξενο από ποτέ άλλοτε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πρώτοι επιβιβάστηκαν στο πλοίο τα παλικάρια και οι άντρες από
δεκαπέντε έως τριάντα πέντε ετών. Η σάρκα των οποίων κόστιζε ακριβότερα
από όλες. Η ζωή εκείνων, βλέπετε, άξιζε όσο ένας βαθυκόκκινος μανδύας,
μία κελεμπία, ένα καπέλο, μερικές χάλκινες χύτρες ή κάμποσα βαρέλια
πυρίτιδας, καδένες και σπαθιά, σεντόνια, καθρέφτες, μαχαίρια, τρομπέτες,
κοσμήματα, βαμβακερά υφάσματα, κουδουνάκια και άλλα πολλά. Ακολουθούσαν
οι γυναίκες, που η ζωή τους αξιολογούνταν σαφώς πιο χαμηλά, τα παιδιά
και, τέλος, οι ηλικιωμένοι.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Έτρεμα τόσο πολύ από τον φόβο, την οργή και τη λύπη, που μετά βίας
κατάφερα να βγάλω από την τσέπη του παντελονιού μου το χαρτί και το
μολύβι που είχα πάρει μαζί μου. Έγραφα πια μηχανικά, χωρίς καν να κοιτώ.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σαν λαβωμένα αγρίμια ούρλιαζαν οι άνθρωποι. Άλλοι ικέτευαν για τη ζωή
τη δική τους ή των οικείων τους, άλλοι απειλούσαν και άλλοι το έσκαγαν
και έπεφταν στη θάλασσα να πνιγούν. Η οικογένεια όμως που με φιλοξενούσε
στο σπίτι της, παρέμεινε ενωμένη ως την τελευταία στιγμή. Κανείς δεν
μπορούσε να τους βοηθήσει. Το μόνο που μπορούσα να κάνω και εγώ ήταν να
μετατρέψω τις ντροπιαστικές αυτές εικόνες σε λέξεις και να διαδώσω την
ιστορία αυτή.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σύντομα οι σκλάβοι και οι σκλάβες αλυσοδέθηκαν ανά πεντάδες στο
αμπάρι του πλοίου: ένας στο κέντρο, ένας αριστερά, ένας δεξιά, ένας
μπρος και ένας πίσω, δημιουργώντας η κάθε μια ομάδα έναν σταυρό. Μια
φορά την ημέρα τους ανέβαζαν στο κατάστρωμα και τους έδιναν ένα πιάτο
φαί, και μετά, με την μπουκιά τους ακόμη στο στόμα, τους ανάγκαζαν να
χορεύουν για να διατηρήσουν, όπως πίστευαν οι δουλέμποροι, την καλή τους
φυσική κατάσταση.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όσα χρειαζόταν να δω, τα είχα δει. Όσα χρειαζόταν να σημειώσω,
επίσης. Το μόνο που έμενε ήταν να καθαρογράψω την ιστορία και να τη
μοιραστώ με τον υπόλοιπο κόσμο. Θα με πίστευαν, άραγε; Κανείς δε το
ήξερε αυτό. Οι περισσότεροι άνθρωποι χρειάζονται αποδείξεις, και εγώ,
δυστυχώς, δεν τις είχα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Έφερα το πάνω κάτω. Έσκαψα με τα νύχια μου στα χώματα, μετακίνησα
ασήκωτες πέτρες, αλλά την απόδειξη εκείνη που έψαχνα να βρω, δεν τη
βρήκα. Πολλοί άνθρωποι μπορεί να είχαν βρεθεί στη θέση μου. Και εκείνοι
σαν εμένα να είχαν δει ή να είχαν ακούσει τόσα. Αλλά, από τότε έως
σήμερα, δε βρέθηκε ούτε μία απτή απόδειξη που να μπορεί πείσει ακόμη και
τον πιο δύσπιστο. Το <em>χθες</em> με το <em>σήμερα,</em> όμως, χωρίζει
κάτι πολύ σημαντικό: η πρόοδος! Οι άνθρωποι μπορούν πλέον να μιλούν
ελεύθερα και να γράφουν. Και, ενώ ορισμένες, μεμονωμένες φορές, τα
γραπτά έχουν διακοσμητικό ρόλο στις βιβλιοθήκες μας, τις πιο πολλές
φορές, για καλή μας τύχη, επιλέγουμε να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας
μέσα από αυτά.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06360844834226144758noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5595857861523713682.post-92001645376556567082018-01-24T23:47:00.005-08:002018-01-24T23:48:29.693-08:00Στην αντίπερα όχθη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<br />
<br />
<section class="elementor-element elementor-element-142e85a elementor-section-boxed elementor-section-height-default elementor-section-height-default elementor-section elementor-top-section" data-element_type="section" data-id="142e85a">
<div class="elementor-container elementor-column-gap-default" style="text-align: justify;">
<div class="elementor-row">
<div class="elementor-element elementor-element-657a7d5 elementor-column elementor-col-100 elementor-top-column" data-element_type="column" data-id="657a7d5">
<div class="elementor-column-wrap elementor-element-populated">
<div class="elementor-widget-wrap">
<div class="elementor-element elementor-element-36cc3fb elementor-widget elementor-widget-text-editor" data-element_type="text-editor.default" data-id="36cc3fb">
<div class="elementor-widget-container">
<div class="elementor-text-editor elementor-clearfix">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZd6IzlgEKRviya5Eiwjjj_oCX7bp0DsKiUhXG4yRxWVmxFg6i1431Vyygcdy-jq2-84rMTMkS-gweN6bpwMiyeY-hmOsMF7cIsHZn335kmX-zVE8cX3o0GptSohQhTqtgh5pJ0mblWDw/s1600/bird-383245_960_720-768x575.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="575" data-original-width="768" height="476" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZd6IzlgEKRviya5Eiwjjj_oCX7bp0DsKiUhXG4yRxWVmxFg6i1431Vyygcdy-jq2-84rMTMkS-gweN6bpwMiyeY-hmOsMF7cIsHZn335kmX-zVE8cX3o0GptSohQhTqtgh5pJ0mblWDw/s640/bird-383245_960_720-768x575.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
* Φωτογραφία (Pixabay/Mystic Art Design)</div>
<br />
<i><b></b></i>
«Σε
παρακαλώ, μίλησέ μας», θυμάμαι να μου λέει, ικετευτικά σχεδόν, μια
οικεία γυναικεία φωνή. Και όλο ετοιμαζόταν να καταγράψει στο μπλοκάκι
της αυτά που νόμιζε πως θα της έλεγα και όλο απέμενε να με κοιτά
απορημένη όταν εγώ δεν έβγαζα μιλιά. «Εξήγησέ μας να καταλάβουμε τι
συνέβη εκεί έξω, Μυρτώ», συμπλήρωνε μετά. Μα εγώ ούτε το σθένος είχα
ούτε τη διάθεση να αρθρώσω έστω μία λέξη.<br />
<br />
«Όταν θα φύγεις από εδώ,
δε θα υπάρχει γυρισμός», μου είπε κάπως πιο απότομα μια άγνωστη αντρική
φωνή. Εγώ και πάλι παρέμεινα βουβή, και έτσι έπαψε αυτός για λίγο να
ασχολείται μαζί μου. Πήγαινε πότε από εδώ και πότε από εκεί. Διέσχιζε
αμέτρητες φορές το σπίτι στο οποίο με είχαν προσωρινά φυγαδεύσει,
χτυπώντας άλλες τόσες φορές νευρικά τις στρατιωτικές του αρβύλες στο
ξύλινο πάτωμα.<br />
<br />
Δεν ήταν τόσο σκληρός όσο ήθελε να δείχνει ο
αστυνομικός αυτός, απλώς δεν είχε άλλον τρόπο εκτός από τη βία να
συνετίσει κάποιον. Με εμένα, μάλιστα, έκανε περισσή υπομονή. Εάν ήμασταν
ολομόναχοι, ίσως και να με είχε χτυπήσει προκειμένου να με βγάλει από
τον λήθαργο στον οποίο είχα πέσει. Αλλά δεν ήμασταν μόνοι και, δυστυχώς,
δεν το έκανε. Με ένα γερό χαστούκι της ζωής βρέθηκα από την μια στιγμή
στην άλλη σε αυτή τη δύσκολη θέση, με ένα ακόμη ίσως να έβρισκα ξανά τα
λογικά μου.<br />
<br />
«Είναι η τελευταία σου ευκαιρία, Μυρτώ», θυμάμαι τη
γυναίκα εκείνη να μου λέει λίγο πριν με πάρουν από εκεί δυο άλλοι
αστυνομικοί που είχαν μόλις καταφτάσει, ενώ μου φορούσαν στους καρπούς
μου ένα ζευγάρι χειροπέδες.<br />
<br />
Καθ’ όλη τη διαδρομή παρέμεινα
ασάλευτη. Τα δέντρα περνούσαν πλάι μου, τα σάπια φθινοπωρινά φύλλα
συντρίβονταν κάτω από τα πόδια μου, η ψιλή βροχή μαστίγωνε το πρόσωπό
μου, και εγώ συνέχιζα να βαδίζω σκυφτή. Μονάχα μια φορά κοίταξα πίσω,
προς το σκοτεινό εκείνο σπίτι με το ένα και μοναδικό, σαν φάρο, φωτάκι
στον εξώστη και ύστερα χάθηκα ξανά στις σκέψεις μου. Δεν μπορούσα,
βλέπετε, να σβήσω από τη μνήμη μου τον άνθρωπο εκείνο που πετάχτηκε
μπροστά μου από το πουθενά και που με ανάγκασε να βγω από τον δρόμο μου.<br />
<br />
«Τον
γνώριζες, Μυρτώ;» με ρώτησε η γνώριμη γυναικεία φωνή της αστυνομικού
εκείνης που την είχα σαν μάνα από τότε που έχασα τη βιολογική μου μητέρα
και που με είχε σαν κόρη από τότε που έχασε και αυτή τη μοναχοκόρη της.<br />
<br />
Κούνησα
πέρα δώθε το κεφάλι μου εγώ. Ένα τόσο οργισμένο πρόσωπο, με ένα τόσο
σκοτεινό βλέμμα, θα το θυμώνουν σίγουρα αν είχε ξαναφανεί στο διάβα μου,
ανεξάρτητα από τη σύγχιση στην οποία βρισκόμουν.<br />
<br />
Με πλησίασε σε απόσταση αναπνοής. Κόλλησε τα χείλη της στο αυτί μου και μου είπε:<br />
<br />
«Είσαι σίγουρη ότι δεν έχεις πιει;»<br />
<br />
Την ερώτηση αυτή την περίμενα ώρα.<br />
<br />
«Ούτε στάλα», της είπα, κοιτάζοντας την πρώτη φορά κατάματα.<br />
<br />
Στο
παρελθόν, όταν δεν είχα κανέναν άλλον να με φροντίσει, όταν κλήθηκα να
τα βγάλω πέρα με τον μέθυσο πατερά μου και όταν κατέφυγα και εγώ στη
δική του τη λύση μετά για να πνίξω τον καημό μου, εκείνη με στήριξε.
Εκείνη με πήγε από το χέρι στο κέντρο αποτοξίνωσης και εκείνη με
περίμενε στο προαύλιο όταν βρήκα και πάλι τον εαυτό μου. Όμως εγώ, και
τότε όπως και τώρα, την απογοήτευσα. Εβδομάδες αργότερα, αφού επέστρεψα
στο σπίτι μου, άρχισα και πάλι να πίνω. Μα μπορούσα να της το ορκιστώ
πια πως, τον τελευταίο μήνα, το είχα πάρει για τα καλά απόφαση και πως
τα χείλη μου δεν τα είχε το αλκοόλ αγγίξει. Για αυτό άλλωστε είχα πάρει
τους δρόμους τη νύχτα εκείνη, για να μην ξανακυλήσω στον βούρκο.<br />
<br />
Μπορεί
να έβρεχε καταρρακτωδώς ίσα με πέντε ημέρες την εβδομάδα εκείνη, και
εγώ δεν είχα ξεμυτήσει ούτε μία ώρα από το σπίτι μου. Καθώς παρατηρούσα
τις στάλες που γλιστρούσαν απαλά στο παράθυρό μου, έκανα αμέτρητες
ανάκατες σκέψεις. Η μία ανάμνηση διαδεχόταν την άλλη. Από τα παιδικά μου
χρόνια ταξίδευα στο σήμερα και ύστερα πήγαινα πάλι πίσω, τότε που
αντηχούσαν τα γέλια του γονιών μου στα πέρατα της οικουμένη, που το
σπίτι μας το πλημύριζαν όμορφες μυρωδιές και που εγώ δε χόρταινα να
παίζω ξέγνοιαστα με τα παιχνίδια μου.<br />
<br />
Τα δάκρυά μου σύντομα
μούσκεψαν τα ρούχα μου. Το έργο αυτό το είχα ξαναδεί. Τη συνέχειά του τη
γνώριζα. Μα, το τέλος του, το είχα πάρει απόφαση, θα το άλλαζα τώρα. Με
τις πιτζάμες μου έτρεξα ως την αποθήκη. Μπήκα στο αυτοκίνητό μου και
άρχισα να οδηγώ. Αντί να κατευθυνθώ προς την πόλη, με τις τόσες
«παγίδες» της, τα τόσα καταστήματα από τα οποία μπορούσα να προμηθευτώ
αλκοόλ, επέλεξα να ακολουθήσω έναν αγροτικό δρόμο, και ας μην ήξερα καλά
καλά πού θα με οδηγούσε. Έβαλα έναν μελωδικό σκοπό να παίζει στο
ραδιόφωνο και άρχισα να σιγοτραγουδώ, απολαμβάνοντας την πρώτη μου νίκη.
Προτού όμως προλάβει να σχηματιστεί στα χείλη μου το πλατύ χαμόγελο της
ευτυχίας, το πρόσωπο μου σκοτείνιασε.<br />
<br />
Μπροστά μου πετάχτηκε ένας
άντρας ντυμένος στα μαύρα και μου έκλεισε τον δρόμο. Χτυπούσε τόσο
δυνατά το τζάμι του αυτοκινήτου μου, που το έσπασε. Άνοιξα την πόρτα του
συνοδηγού και πετάχτηκα έξω. Με γράπωσε προτού προλάβω να κάνω δυο
τρεις δρασκελιές. Με μια κίνηση με έριξε κάτω και άρχισε να με αγγίζει
σε διαφορά σημεία του σώματός μου. Τότε αρχίσαν όλα…<br />
<br />
Δεν μπορούσα
να τον απωθήσω, το ήξερα καλά αυτό. Η θέα όμως του αιχμηρού αντικειμένου
που κρεμόταν από τη ζώνη του και που στραφτάλισε στο φως του φεγγαριού,
με έκανε να σφίξω τα δόντια και να περιμένω την κατάλληλη στιγμή για να
θέσω σε εφαρμογή το σχέδιό μου.<br />
Η στιγμή που περίμενα, ευτυχώς
δεν άργησε να φτάσει, και τότε εγώ, με μια δύναμη και μια τόλμη που δε
φανταζόμουν ως τότε ότι είχα, άρπαξα το μαχαίρι του και άρχισα να το
καρφώνω με μανία επάνω του.<br />
<br />
Εκείνη η εικόνα είχε τόσο καθαρά
σχηματιστεί στη μνήμη μου, που δεν έλεγε να ξεθωριάσει. Δεν έλεγε ο νους
να φύγει από εκεί ως τη στιγμή που η Αλίκη, η οποία τώρα πια δε
φορούσε τη στολή της και είχε γίνει πάλι η γυναίκα αυτή που στεκόταν
πάντοτε στο πλευρό μου, μου είπε:<br />
<br />
«Κορίτσι μου, λυπάμαι, αλλά ήρθε η ώρα να φύγεις».<br />
<br />
Κάθισα
στο πίσω κάθισμα του περιπολικού, ανάμεσα σε δυο άντρες, και έγειρα το
κεφάλι μου μπροστά. Πού και πού έριχνα κλέφτες ματιές δεξιά και
αριστερά. Η διαδρομή που ακολουθούσαμε δεν οδηγούσε σίγουρα στο
αστυνομικό τμήμα. Οδηγούσε σε μια περιοχή που γνώρισα σαν την παλάμη
μου.<br />
<br />
Η μηχανή του αυτοκινήτου έσβησε. Ο ένας από τους δύο άντρες που καθόταν πλάι μου κατέβηκε και με τράβηξε έξω.<br />
<br />
«Καλή
τύχη, Μυρτώ!» μου είπε και ύστερα χάθηκαν όλοι τους από το οπτικό μου
πεδίο. Το όχημα εξαφανίστηκε αφήνοντας πίσω του ένα σύννεφο σκόνης.<br />
<br />
Έτρεχα
σαν δαιμονισμένη στο σκοτεινό δάσος να σώσω τη ζωή μου. Ανέβηκα τον
ψηλό λόφο που, στιγμές πριν, ορθωνόταν απειλητικά μπροστά μου και έπειτα
άρχισα να κατρακυλώ. Άλλοτε να τρέχω, άλλοτε να παραπατώ και άλλοτε να
πέφτω. Άλλοτε να σέρνομαι και άλλοτε να γραπώνομαι από τα δέντρα
προκειμένου να σταθώ όρθια. Η ομίχλη είχε κατέβει τόσο χαμηλά, που είχε
σχεδόν εξαφανίσει τις όχθες της λίμνης στην οποία μου έμαθε να κολυμπώ ο
πατέρας μου. Μην έχοντας κάτι άλλο να κάνω, γδύθηκα και έπεσα στα
παγωμένα νερά της. Χτυπούσα δυνατά τα χέρια μου, σαν να ήταν κουπιά, και
σκορπούσα τα ρούχα εδώ και εκεί στη λίμνη για να αποπροσανατολίσω
εκείνους που θα ερευνούσαν την υπόθεσή μου αργότερα.<br />
<br />
Μπορεί να
ήξεραν καλά οι αστυνομικοί ποιο ήταν το ποιόν του άντρα που μου
επιτέθηκε και ποια θα ήταν η κατάληξή μου εάν δεν είχα σταθεί τόση
τυχερή, όσο καμία από εκείνες τις κοπέλες που επιτέθηκε πριν από εμένα
στο παρελθόν. Όμως, στο όπλο του, βρέθηκαν μόνο τα δικά μου αποτυπώματα,
και έτσι δεν είχαν τρόπο να με προφυλάξουν από τον νόμο.<br />
<br />
Με τα
πολλά, κατάφερα τελικά να διασχίσω τη λίμνη. Πατώντας τα πόδια μου στη
γη, ένιωσα άλλος άνθρωπος. Μέσα σε μια στιγμή έγινα μια άλλη, μια ξένη
για τους υπόλοιπους ανθρώπους και για τον εαυτό μου. Άλλαξα όνομα,
άλλαξα συνήθειες, άλλαξα όμως και ζωή!</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</section></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06360844834226144758noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5595857861523713682.post-87434486900800451722018-01-09T23:49:00.000-08:002018-01-09T23:49:25.462-08:00Στο παγωμένο δάσος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnqNp9x2MdRIF6uY5n6TiwMwc2kByLVcdjHIs8wQhm4P_Dd47cd0HR6IObxwqdaKaJ3DUojT_PtQwbhFTCwnjQvloU858Vq2hyphenhyphen2Pin45f5f04eHvhv66xxX_Y7Mo1X5eE2W4vKwATaI0o/s1600/winter-landscape-2571788_960_720-768x384.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="384" data-original-width="768" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnqNp9x2MdRIF6uY5n6TiwMwc2kByLVcdjHIs8wQhm4P_Dd47cd0HR6IObxwqdaKaJ3DUojT_PtQwbhFTCwnjQvloU858Vq2hyphenhyphen2Pin45f5f04eHvhv66xxX_Y7Mo1X5eE2W4vKwATaI0o/s640/winter-landscape-2571788_960_720-768x384.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
* Φωτογραφία (Pixabay/Ina Hoekstra)</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στα
πολύ παλιά χρόνια, τότε μάλλον που άρχισαν να πλάθονται οι μύθοι,
δημιουργήθηκε και ετούτος. Μόνο που αυτός εδώ ο μύθος δε γεννήθηκε
απλώς για να βοηθήσει τους ανθρώπους να αντιμετωπίσουν τους φόβους τους
και να τους συντροφεύσει τα κρύα βράδια, αλλά και για να γεμίσει την
ψυχή τους με πίστη και αισιοδοξία. Οι περισσότεροι άνθρωποι υποστηρίζουν
πως η ιστορία αυτή, όπως και όλες οι άλλες, γεννήθηκε στο μυαλό τον
ανθρώπων και πως ούτε μία σχέση έχει με την πραγματικότητα. Μα κάποιοι
άλλοι, λιγοστοί, μιλούν με τέτοια θέρμη για τη μικρή Σίλα και τη γιαγιά
της, οι οποίες κατάφεραν να επιβιώσουν στην κορυφή ενός δέντρου στο
παγωμένο δάσος, που θα έλεγε κανείς ότι επρόκειτο για φίλους ή συγγενείς
τους.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κάποτε, το δάσος αυτό έμοιαζε με όλα τα παρθένα δάση. Ήταν
πλούσιο σε βλάστηση και οσμές, σε πεταλούδες και αγριολούλουδα, και
έπαιζαν σε αυτό ανέμελα η Σίλα και η μικρότερη αδερφή της. Πόσο
ευτυχισμένες ήταν και οι δυο και πόσο ταιριαστές. Η μία συμπλήρωνε τον
χαρακτήρα της άλλης. Στην εμφάνισή τους, ωστόσο, διέφεραν σαν τη μέρα με
τη νύχτα. Το δέρμα της Σίλας και τα φουντωτά μαλλιά της είχαν το χρώμα
της σοκολάτας, ενώ στα μάτια της είχε αποτυπωθεί το άλλοτε μπλε χρώμα
του ουρανού. Μα η αδερφή της είχε ολόλευκο δέρμα και μαλλιά, σαν
βαμβάκι, και μάτια βαθυκόκκινα, σαν να ήταν μόνιμα κλαμένα. Ολημερίς
έπαιζαν οι δυο τους, μια μέρα όμως το τόσο όμορφο και ξέγνοιαστο
παιχνίδι τους σταμάτησε για πάντα, αφού η αδερφή της Σίλας, που ούτε
βήμα δεν έκανε από το δάσος μόνη, λένε πως έφυγε μακριά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Για
εκείνη, δε θρήνησε μόνο η Σίλα τότε, θρήνησε και ολάκερη η πλάση. Όσο το
μικρό αυτό κορίτσι φώναζε το όνομα της αδερφής της, σπάραζε από τον
πόνο και ο ουρανός. Και όσο εκείνη πλάνταζε στο κλάμα, αλλά τόσες πυκνές
νιφάδες έριχνε αυτός, θάβοντας την περιοχή στο χιόνι. Τη μέρα, όταν
ανέτειλε ο ήλιος, το χιόνι έπεφτε με αμείωτο ρυθμό και σκέπαζε τα πάντα,
βάφοντας ακόμη και τον ουρανό λευκό. Τη νύχτα, όμως, όταν ο ήλιος
έγερνε να κοιμηθεί και όλα γύρω πάγωναν, μονάχα ένα χρώμα κυριαρχούσε,
το χρώμα του πόνου και της θλίψης, της βαθιάς μελαγχολίας: το μαύρο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Από
το παγωμένο δάσος έφυγε πλήθος κόσμου όταν συνέβη αυτό το θλιβερό
γεγονός. Στη μάζα εκείνη που έτρεξε να σωθεί βρίσκονταν και οι γονείς
της Σίλας. Οι μόνες που έμειναν πίσω, πιστοί φρουροί του δάσους, ήταν η
Σίλα και η γιαγιά της. Από όσους τόσο άνανδρα το έσκασαν, κανείς δεν
γύρισε πίσω, και καμία από τις δυο δεν έμαθε ποτέ τι απέγιναν.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Παλιά,
πολύ παλιά, υπήρχαν χίλια δυο χρώματα τριγύρω», έλεγε στη Σίλα η γιαγιά
της, όταν τελείωναν τις δουλειές τους και ξάπλωναν. Και τότε η Σίλα,
που με το πέρασμα του χρόνου τα είχε ξεχάσει όλα αυτά, έκλεινε αυτόματα
τα μάτια της και πάσχιζε να θυμηθεί τον κόσμο στον οποίο είχε γεννηθεί,
έναν κόσμο γεμάτο κόκκινο, κίτρινο, πράσινο, μωβ και πορτοκαλί. Πολλές
φορές δεν τα κατάφερνε και λυπόταν πολύ, μα, κάποιες άλλες φορές, το
λόγια της γιαγιάς μαλάκωναν την καρδιά της και έφερναν πού και πού ένα
αχνό χαμόγελο στα χείλη της. Το κρύο και η μονότονη ζωή τους είχαν
κλέψει αρκετά από τα συναισθήματα της Σίλας, αλλά, η γιαγιά της, είχε
ονειρευτεί για τη μικρή μια καλύτερη ζωή, και θα έκανε τα πάντα για να
της την προσφέρει.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Υπήρχαν τρυφεροί ανθοί, μυρωδάτα λουλούδια και
ένας ουρανός πιο γαλανός και από τα μάτια σου», έλεγε η γιαγιά, και η
Σίλα έστρεφε το βλέμμα της ψηλά. Πολλές εικόνες περιέσωζε η μνήμη της,
αλλά ο καταγάλανος ουρανός, δυστυχώς, απουσίαζε από αυτές.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Πες μου κι αλλά, γιαγιά», έλεγε η Σίλα, «μη σταματάς», και η γιαγιά έπαιρνε μία βαθιά ανάσα και συνέχιζε:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Υπήρχαν αμέτρητα ζώα, μεγάλα και μικρά. Υπήρχαν ψάρια στον ποταμό, μα και πουλιά».</div>
<div style="text-align: justify;">
«Και πουλιά!» ξεφώνιζε η Σίλα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Μάλιστα, και πουλιά», απαντούσε η γιαγιά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Και τι έκαναν αυτά, γιαγιά;».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Τραγουδούσαν όλη μέρα και πετούσαν ανέμελα στον ουρανό».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Αχ αυτός ο ουρανός», έλεγε η Σίλα και αναστέναζε, όταν η κουβέντα γύριζε ξανά σε εκείνον.</div>
<div style="text-align: justify;">
Η
γιαγιά σκέπαζε τη Σίλα με την προβιά ενός μεγάλου ζώου, και εκείνη
έριχνε έπειτα στην πλάτη της άλλη μια, σαφώς πιο μικρή. Και, έτσι,
προφυλαγμένες από το ψύχος καθώς ήταν, κοιμόνταν αγκαλιά ως το επόμενο
πρωί.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όπως κάθε άλλη φορά, προτού καλά καλά ξημερώσει, προτού
ανοίξει τα μάτια της η μικρή, η γιαγιά κατέβηκε προσεκτικά από το δέντρο
και χάθηκε στους γυμνούς κορμούς που απλώνονταν μπροστά της. Αναζητούσε
πάλι τροφή, παίρνοντας στο κατόπι κάποιο άγριο ζώο που είχε αφήσει τα
αχνάρια του στο χιόνι.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η Σίλα ξύπνησε πριν επιστρέψει η γιαγιά της
εκείνη τη μέρα. Κάτι περίεργες φωνές, που θύμιζαν κρώξιμο, την έκαναν
να πεταχτεί ψηλά. Επάνω από το κεφάλι της πέρασε ένα εβένινο σύννεφο,
ένα σμήνος κυνηγημένων πουλιών, και ξοπίσω τους ακολουθούσε ένα λευκό
πουλί. Το άνοιγμα των φτερών του κόντευε τα δύο μέτρα, μα έδειχνε τόσο
φοβισμένο. Παρά την απόκοσμη ομορφιά του, που ανακάλυψε η Σίλα μόλις το
πουλί κάθισε απέναντί της, έδειχνε θλιμμένο, βουτηγμένο στις σκέψεις
του. Γύριζε το κεφάλι του ποτέ από εδώ και ποτέ από εκεί και κοιτούσε με
τα κοκκινωπά του μάτια το δάσος. Θαρρείς πως γνώριζε καλά αυτόν τον
τόπο, θαρρείς πως πονούσε για εκείνον όσο και η Σίλα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η μικρή το
κοίταξε επίμονα. Λες και το βλέμμα του πουλιού τη μαγνήτιζε, την
κρατούσε υπνωτισμένη για ώρα. Μετά, ένας χείμαρρος από δάκρυα ξεχύθηκε
μεμιάς από τα μάτια της. Χωρίς ποτέ κανείς να μάθει το γιατί, δάκρυσε
τόσο πολύ η Σίλα, που τα δάκρια της χάιδεψαν σπιθαμή προς σπιθαμή τον
κορμό του δέντρου στο οποίο ζούσε, και ύστερα πότισαν το χιόνι και το
ανάγκασαν σιγά σιγά να λιώσει. Τα άλλοτε κρυσταλλωμένα νερά κύλησαν
γοργά και έφτασαν στον μεγάλο ποταμό. Και αυτός, μαζί με τη φύση,
ξαναζωντάνεψε μαγικά. Ψάρια άρχισαν πάλι να διασχίζουν τα νερά του, ένα
ένα άρχισαν να σκάνε τα μπουμπούκια των λουλουδιών και να έρχονται οι
μέλισσες. Το πιο μαγευτικό όμως θέαμα που αντίκρισε η Σίλα —και κρυφά
πίσω από ένα ψηλόλιγνο, γερασμένο δέντρο και η γιαγιά της—, ήταν το
κυανό χρώμα που κρυβόταν καιρό πίσω από τον άλλοτε παγερό ουρανό, το
οποίο πρόβαλε μόλις το πουλί πέταξε προς το μέρος του και τον έκοψε στα
δυο˙ αλλά η πρώτη ηλιαχτίδα, που σηματοδοτούσε τώρα μια νέα εποχή, μια
νέα ζωή, που καμία από τις δυο στο παρελθόν δεν τολμούσε καν να
ονειρευτεί.</div>
<div style="text-align: justify;">
<section class="elementor-element elementor-element-30d6d28 elementor-section-boxed elementor-section-height-default elementor-section-height-default elementor-section elementor-top-section" data-element_type="section" data-id="30d6d28">
<div class="elementor-container elementor-column-gap-default">
<div class="elementor-row">
<div class="elementor-element elementor-element-d9c366d elementor-column elementor-col-100 elementor-top-column" data-element_type="column" data-id="d9c366d">
<div class="elementor-column-wrap elementor-element-populated">
<div class="elementor-widget-wrap">
<div class="elementor-element elementor-element-40fdab5 elementor-widget elementor-widget-wp-widget-lzsocialprofiles" data-element_type="wp-widget-lzsocialprofiles.default" data-id="40fdab5">
<div class="elementor-widget-container">
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</section></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06360844834226144758noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5595857861523713682.post-78329996606043501172017-12-23T04:17:00.001-08:002017-12-23T06:01:23.430-08:00Μία "ξεχωριστή" βόλτα...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCRTkZoSlKhlHNn6YftT_ui80gVZRDJQlW-yXpgMXluxeLvWmazp4Pw3zUs257bsp_PV9-CqXUx-9qE4qifk1ASdXXW-H92MjVN-4i93V9OVB1AK2MU45sad1K2gKJYuhsdXgkD8QkxFI/s1600/20171222_190702.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCRTkZoSlKhlHNn6YftT_ui80gVZRDJQlW-yXpgMXluxeLvWmazp4Pw3zUs257bsp_PV9-CqXUx-9qE4qifk1ASdXXW-H92MjVN-4i93V9OVB1AK2MU45sad1K2gKJYuhsdXgkD8QkxFI/s320/20171222_190702.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Χθες το απόγευμα, το "ξεχωριστό πλασματάκι" μας βρέθηκε στον ζεστό και φιλόξενο χώρο του "καφέ βόλτα". Έκανε νέους φίλους, στους οποίους αφηγήθηκε την ιστορία του, και έπειτα έπαιξε μαζί τους διάφορα παιχνίδια. Τραγούδησαν, χόρεψαν, έφτιαξαν τη δική τους Χριστουγεννιάτικη κάρτα, με τις δικές τους ξεχωριστές ευχές, και, στο τέλος, έφυγαν με το πιο γλυκό, σοκολατένιο χαμόγελο, ζωγραφισμένο στο πρόσωπό τους.</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTONd6UEJ5Wma5xNEnSlDNfkNYxwmPlNoy_1vY0-VaX30iVDnhmKZekwksxhyRrjFmjzfWozY2wZx2H5b1KGJ5Q0HmhoGUGdPAzuPUI6j1lRL4Yu9WoW5-doXk8hk0B527DbrhpgN3DyY/s1600/20171222_195434.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTONd6UEJ5Wma5xNEnSlDNfkNYxwmPlNoy_1vY0-VaX30iVDnhmKZekwksxhyRrjFmjzfWozY2wZx2H5b1KGJ5Q0HmhoGUGdPAzuPUI6j1lRL4Yu9WoW5-doXk8hk0B527DbrhpgN3DyY/s320/20171222_195434.jpg" width="240" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHIavJlzFIY1SrsP03l8CKL9ovOxbbyC_xjlsDRDkRH3Q04cdcWs3u-1o31TX7I3EodHWGQv6ycWgrHcxACaSTzKrSyW9c5gyCuuU_SsdBqam6mv2EpcqmEpyod80rvldMiFdGJ-RET80/s1600/20171222_202533.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHIavJlzFIY1SrsP03l8CKL9ovOxbbyC_xjlsDRDkRH3Q04cdcWs3u-1o31TX7I3EodHWGQv6ycWgrHcxACaSTzKrSyW9c5gyCuuU_SsdBqam6mv2EpcqmEpyod80rvldMiFdGJ-RET80/s320/20171222_202533.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm7br4TUT4vWqt-KdBIEzR723SYhMdL4VV-i8RXS-WvDsAKlQzsHa5AFmo0910vNPMCoFWocsLUtWpdhxAt1k4sUvnYwtHK_-2zbRaFEzfB3_OnePNDcssDqu2lmHlaAj3qxJk9MuP1Ro/s1600/25829450_10156043383768734_1052546193_o.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm7br4TUT4vWqt-KdBIEzR723SYhMdL4VV-i8RXS-WvDsAKlQzsHa5AFmo0910vNPMCoFWocsLUtWpdhxAt1k4sUvnYwtHK_-2zbRaFEzfB3_OnePNDcssDqu2lmHlaAj3qxJk9MuP1Ro/s320/25829450_10156043383768734_1052546193_o.jpg" width="240" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9cKJhGvmmINZI-rnK6EEHGwQd-mvgQdWlxtpuK3vuDDKiz1Oc8AV-FOfmUSaaknXtIbcwA4hTSPw_ahqVWSnwJcaWfFf8qO_bb8XBvy7X9YG1ZGlg7CoYYTQq5O0xr5LQDab57qWUaYw/s1600/25829859_2004867423116378_481954415_o.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9cKJhGvmmINZI-rnK6EEHGwQd-mvgQdWlxtpuK3vuDDKiz1Oc8AV-FOfmUSaaknXtIbcwA4hTSPw_ahqVWSnwJcaWfFf8qO_bb8XBvy7X9YG1ZGlg7CoYYTQq5O0xr5LQDab57qWUaYw/s320/25829859_2004867423116378_481954415_o.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiydgrT-93mspr8inS6jxNzG6v___n6cSTkAB8RYcdUF7LMiSdVz8FdErG_PMJvkG9Q3n2Hb9dvleRv4-6JjlyoChLT-e2omYjJ0XR-3goayEsGmPJyNFVQIztv9saoy5BuNyiWoDOpt88/s1600/25829899_2004867676449686_1129164764_o.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiydgrT-93mspr8inS6jxNzG6v___n6cSTkAB8RYcdUF7LMiSdVz8FdErG_PMJvkG9Q3n2Hb9dvleRv4-6JjlyoChLT-e2omYjJ0XR-3goayEsGmPJyNFVQIztv9saoy5BuNyiWoDOpt88/s320/25829899_2004867676449686_1129164764_o.jpg" width="240" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEMw3OMrTDamJshlc6MQNOr0AQTRN8eB4aUsRBhdxSvVnjzR8aJeJTupmtH-P5dWm8vLSlWucnEAkK9IWV8gK3MGZ-3BKIeg_VHX-vZh_OmACby4eko3xKAB0WLlx3FW8qsk3zd0hbeZQ/s1600/25993371_2004867416449712_558376983_o.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEMw3OMrTDamJshlc6MQNOr0AQTRN8eB4aUsRBhdxSvVnjzR8aJeJTupmtH-P5dWm8vLSlWucnEAkK9IWV8gK3MGZ-3BKIeg_VHX-vZh_OmACby4eko3xKAB0WLlx3FW8qsk3zd0hbeZQ/s320/25993371_2004867416449712_558376983_o.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvQS6XA1RSNLFDMChDM8e2ut6Gp56m2QpXMAjbdyBZ5CPW8XWLb-nWw90pNpaaGo4aZu1pKG8CR4erejDRm9FDADBqDfZplbOsU6KWbOdPxKaGNZQg1K3oGCqeBt2uTktzeVdXUFehlVM/s1600/25993427_2004867696449684_1082760182_o.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvQS6XA1RSNLFDMChDM8e2ut6Gp56m2QpXMAjbdyBZ5CPW8XWLb-nWw90pNpaaGo4aZu1pKG8CR4erejDRm9FDADBqDfZplbOsU6KWbOdPxKaGNZQg1K3oGCqeBt2uTktzeVdXUFehlVM/s320/25993427_2004867696449684_1082760182_o.jpg" width="240" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2QN5jfyaqDnW2qzXEVFXF2enixzlwYtDFGDEw5dc3J82BhsajetWmD2egJc5VbLOCIExcOUfYOkL-sJG7NiUYPPAkNDHqn_1pFIJCQB-GFBvWUksMunVzJbXJAqrZLptLJxLOCszxj3c/s1600/26026945_2004868146449639_488067401_o.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2QN5jfyaqDnW2qzXEVFXF2enixzlwYtDFGDEw5dc3J82BhsajetWmD2egJc5VbLOCIExcOUfYOkL-sJG7NiUYPPAkNDHqn_1pFIJCQB-GFBvWUksMunVzJbXJAqrZLptLJxLOCszxj3c/s320/26026945_2004868146449639_488067401_o.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
Ελένη και Αποστόλη, σας ευχαριστούμε πολύ για την φιλοξενία, και σας ευχόμαστε να έχετε καλές γιορτές!</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06360844834226144758noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5595857861523713682.post-13175995781683954652017-12-19T04:41:00.001-08:002017-12-19T04:41:19.704-08:00Μία όμορφη μουσική βραδιά, με χριστουγεννιάτικο ηχόχρωμα, χθες στο Πολιτιστικό Κέντρο Πύλης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMTiRZM3Gg3aeiW_YZqmW88ObBWluhGn3icrKSFw05x63hGgDdmnzpHptx8PeLTbIt-0PhER5GNxKrTtYHEWHZnUKrPDYLx7IjDnDyO0VQIi4EEO1il4zY96XJg3480L2wZu01TAYk4II/s1600/IMG_2049.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="1024" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMTiRZM3Gg3aeiW_YZqmW88ObBWluhGn3icrKSFw05x63hGgDdmnzpHptx8PeLTbIt-0PhER5GNxKrTtYHEWHZnUKrPDYLx7IjDnDyO0VQIi4EEO1il4zY96XJg3480L2wZu01TAYk4II/s400/IMG_2049.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μία όμορφη μουσική βραδιά, με χριστουγεννιάτικο ηχόχρωμα,
πραγματοποιήθηκε χθες βράδυ, Κυριακή 17 Δεκεμβρίου, στο Πολιτιστικό
Κέντρο του Δήμου Πύλης, στην οποία συμμετείχαν, τα μουσικά σύνολα του
Δημοτικού Ωδείου Μουζακίου, καθώς & η Χορωδία Γυναικών
Παλαιομοναστήρου, δίνοντας τον καλύτερό τους εαυτό, για να αποσπάσουν το
θερμό χειροκρότημα του κόσμου που παραβρέθηκε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisw2ZtVf0OG7wMtBxF953WVQcUa7hZ2l3y45rcd3ueIwboP_57Y06-63ly_yl15vSDFz91CaDcYHqL5M5OYDZtHd_WlTBbDEnK1OfeXdbOTcmwyjC9h0YGJMpM8C_FEJK3udeB4LpvmyY/s1600/IMG_2029.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="1024" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisw2ZtVf0OG7wMtBxF953WVQcUa7hZ2l3y45rcd3ueIwboP_57Y06-63ly_yl15vSDFz91CaDcYHqL5M5OYDZtHd_WlTBbDEnK1OfeXdbOTcmwyjC9h0YGJMpM8C_FEJK3udeB4LpvmyY/s320/IMG_2029.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Μετά τους σύντομους χαιρετισμούς του Αντ/ρχου Πολιτισμού κ. Κώστα
Μπαλατσούκα, του Γεν. Δ/ντή της ΔΗΚΕΔΗΜ κ. Δημ. Φραγκούλη & του
χοράρχη Δημ. Σκότη, ξεκίνησε η πρώτη ενότητα της εκδήλωσης με την
χορωδία Γυναικών Παλαομοναστήρου να απαγγέλει ύμνους με πεζές καταβασίες
Χριστουγέννων, για να ακολουθήσει το “Κιθαριστικό σύνολο” του Δημ.
Ωδείου Μουζακίου, παρουσιάζοντας τα έργα Santa Lucia, Good King
Wenceslas, We three kings of orient are, & Deck the halls με
υπεύθυνη καθηγήτρια την κα Αικατερίνη Μπολορίζου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiep_3iL1URcwbrgfD0O9t8tVI6XweMzPrgddKvMpykIFKwy7qrQWBbWcsQ8uW2FG9sGBENsI6c3AqpiHmj6sAvE23eWb04oWn-UwR7xkCShPnQi-khSq9SPtpbD6yTjVNhQ7vDKiQLz-I/s1600/IMG_2031.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="1024" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiep_3iL1URcwbrgfD0O9t8tVI6XweMzPrgddKvMpykIFKwy7qrQWBbWcsQ8uW2FG9sGBENsI6c3AqpiHmj6sAvE23eWb04oWn-UwR7xkCShPnQi-khSq9SPtpbD6yTjVNhQ7vDKiQLz-I/s320/IMG_2031.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Στην 2η ενότητα οι μαθητές των χάλκινων πνευστών του Δημ. Ωδείου
Μουζακίου έπαιξαν γνωστά χριστουγεννιάτικα τραγούδια: Τρίγωνα Κάλαντα,
Άγια νύχτα, Η μικρή πόλη της Βηθλεέμ & τη λίμνη των κύκνων, με
υπεύθυνο καθηγητή το κ. Παν. Ντιντή.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στην 3η ενότητα εμφανίστηκαν τα σύνολα φωνητικής του Ωδείου, που μας
τραγούδησαν δύο υπέροχα χριστουγεννιάτικα τραγούδια…Santa claus &
Alleluia με υπ/νη καθηγήτρια την κα Μαριάνθη Κατσάρη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Την σκυτάλη για την 4η ενότητα πήρε ξανά η Χορωδία Γυναικών
Παλαιομοναστήρου με κάλαντα Χριστουγέννων Κοτυώρων Πόντου, κάλαντα
Χριστουγέννων Νέου έτους Δωδεκανήσου, κάλαντα Χριστουγέννων Πόντου &
κάλαντα Χριστουγέννων Θεσσαλίας, με χοράρχη τον κ. Δη. Σκότη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Την 5η & τελευταία ενότητα, έκλεισε η παιδική χορωδία του Ωδείου,
με κάλαντα Χριστουγέννων κρήτης, Δυτικής Θράκης, Μοραϊτικα &
Ικαρίας & υπεύθυνη καθηγήτρια την κα Μαρίνα Κρανιά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Να σημειώσουμε επίσης πως κατά την χθεσινή εκδήλωση υπήρχαν
εκτεθειμένες ζωγραφιές παιδιών από όλη την Ελλάδα, που κατόρθωσε να
συγκεντρώσει η κα Μαρία Καλύβα, κατά την παρουσίαση του βιβλίου της ‘Ένα
ξεχωριστό πλάσμα”, όπου ζητούσε από τα παιδιά να της χαρίσουν από μία
ζωγραφιά, το σύνολο των οποίων θα εκτίθετο σε κάποια δεδομένη χρονική
στιγμή, όπως η χθεσινή για φιλανθρωπικό σκοπό.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<b>
</b><div style="text-align: justify;">
<b>Η συγκεκριμένη κίνηση φιλανθρωπίας θα συνεχιστεί & σε επόμενη
πολιτιστική δράση, το Σάββατο 23 Δεκεμβρίου & πάλι στον χώρο του
Πολιτιστικού Κέντρου. Τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν, θα αποδωθούν στην
παιδική εκκλησιαστική κατασκήνωση της Πύρρας.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στην εκδήλωση, εκτός του Αντ/ρχου κ. Κ. Μπαλατσούκα, παραβρέθηκαν
& τίμησαν με την παρουσία τους ο Αντ/ρχος Καθαριότητας κ. Παύλος
Μπόμπορας, ο πρόεδρος του Δ.Σ. Δ. Πύλης κ. Χρ. Νάκος, οι δημ. σύμβουλοι
κ.κ. Θαν. Κωστάκης, Κ. Κρούπης & Γ. Παλλαντζάς, η πρόεδρος της Τ.Κ.
Πύλης κα Μαρίνα Πανάγου, η κα Ελένη Ρούσσα πρόεδρος του Νομικού Προσώπου
Δ. Μουζακίου (Πολιτισμός-Αθλητισμός-Νεότητα) ο πρόεδρος της Τ.Κ.
Μουζακίου κ. Νικ. Πούπης & ο Γεν Δ/ντής της ΔΗΚΕΔΗ Μουζακίου κ. Δημ.
Φραγκόπουλος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Πηγή:</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>http://pylinews.gr/%ce%bc%ce%af%ce%b1-%cf%8c%ce%bc%ce%bf%cf%81%cf%86%ce%b7-%ce%bc%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b2%cf%81%ce%b1%ce%b4%ce%b9%ce%ac-%ce%bc%ce%b5-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%85%ce%b3/</i> </div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06360844834226144758noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5595857861523713682.post-19389360705967084122017-12-18T02:50:00.002-08:002017-12-18T02:52:04.701-08:00Μία Χριστουγεννιάτικη εμπειρία...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0kHoRrf42pyHI2SZtenQuLvsfYZHrdQwVA0Necvop7F57P6HV9hdv22EAj6_ZJCpClG0TfV9wBObaEBoxMqI6jXYg0HglgUAsdMKjgSzGHDGuu2GFNoExgpBk58EtifLqziKrd-OUUbU/s1600/volta.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="501" data-original-width="960" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0kHoRrf42pyHI2SZtenQuLvsfYZHrdQwVA0Necvop7F57P6HV9hdv22EAj6_ZJCpClG0TfV9wBObaEBoxMqI6jXYg0HglgUAsdMKjgSzGHDGuu2GFNoExgpBk58EtifLqziKrd-OUUbU/s400/volta.jpg" width="550" /></a></div>
<br />
<br />
Το <b>Καφέ Βόλτα</b> κ η <b>Συγγραφέας κ. Μαρία Καλύβα</b> προσκαλούν όλα τα παιδάια στις 22.12.2017, στις 18:00μμ, να μοιραστούν μαζί μια
Χριστουγεννιάτικη εμπειρία. <br /><br /><br />Δραστηριότητες :<br />Αφήγηση Παραμυθιού με χάρτινο θέατρο.<br />
Χριστουγεννιάτικη χειροτεχνία.<br />Ζωγραφική προσώπου με σοκολάτα.<br />Διαδραστικά παιχνίδια.<br /><br /><br />Τοποθεσία : Καφέ Βόλτα, Φήκη Τρικάλων<br />Παρασκευή 22.12.2017, 18:00 μμ<br />Είσοδος Ελεύθερη</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06360844834226144758noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5595857861523713682.post-87056380692026549952017-12-18T00:13:00.001-08:002017-12-18T00:13:43.845-08:00Φιλανθρωπική εκδήλωση στην Πύλη Τρικάλων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Φιλανθρωπική
εκδήλωση στην Πύλη Τρικάλων</span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">«ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ»</span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<br /></div>
<span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;">Το ερχόμενο Σάββατο, 2</span><span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;">3 Δεκεμβρίου 2017, στις 6:30 μ.μ, θα
πραγματοποιηθεί <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">φιλανθρωπική εκδήλωση</b>
στην αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου της Πύλης Τρικάλων.</span><br />
<br />
<span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><!--[if !mso]>
<style>
v\:* {behavior:url(#default#VML);}
o\:* {behavior:url(#default#VML);}
w\:* {behavior:url(#default#VML);}
.shape {behavior:url(#default#VML);}
</style>
<![endif]--></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgF2MnBEOWvK5xHCn35Vde5UB23_r0LhWhoCBw0K4OW8QLVNrcQlDJzcycyvZ13HuVOCa1Z1gI-TjfqolffrL8xAs_bAAgI3yrIKx2wSAoyc9yVBMY-Tzc5fcLYvQWPxlGrbz2Bi0kFtg/s1600/trikkis_stagwn1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgF2MnBEOWvK5xHCn35Vde5UB23_r0LhWhoCBw0K4OW8QLVNrcQlDJzcycyvZ13HuVOCa1Z1gI-TjfqolffrL8xAs_bAAgI3yrIKx2wSAoyc9yVBMY-Tzc5fcLYvQWPxlGrbz2Bi0kFtg/s400/trikkis_stagwn1.jpg" width="400" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";}
</style>
<![endif]-->
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
Στο χώρο του <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Πολιτιστικό
Κέντρου της Πύλης</b> θα εκτεθούν ζωγραφιές παιδιών, από την ευρύτερη περιοχή
των Τρικάλων αλλά και από άλλες περιοχές της χώρας μας, οι οποίες
συγκεντρώθηκαν κατά την παρουσίαση του παραμυθιού μου με τίτλο <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">«Ένα ξεχωριστό πλάσμα»</b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">.</b> Δίνοντας ένα μικρό χρηματικό ποσό, αγοράζετε μία
ζωγραφιά ενός παιδιού, και τα έσοδα όλα θα δοθούν στην παιδική <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">κατασκήνωση της ΠΥΡΡΑΣ</b>, που λειτουργεί
από την Μητρόπολη Τρικάλων.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br />
Στην εκδήλωση θα παρευρεθούν τα παιδιά του Κατηχητικού Σχολείου της Ενορίας του
Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Πύλης, του Πολιτιστικού Συλλόγου Πύλης -Τμήμα
Φιλαναγνωσίας & Χορωδίας.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br />
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Θα χαρούμε πολύ να σας δούμε όλους εκεί!
</b></div>
<br /><br />
<span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";}
</style>
<![endif]--><span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EL; mso-no-proof: yes;"></span> </span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06360844834226144758noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5595857861523713682.post-16269067114827262822017-12-16T01:54:00.000-08:002017-12-16T01:56:27.548-08:00Με αρκετό κόσμο η Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση στην Λυγαριά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoGVrZ0KSL00ia2HxJuGfDdYL1ksMrTzcD-6zrdLeueQ5gxDeM2LOCn5QC6xEmgg3GWif-PBSec2CU-HK-B1-5ndHv72CnRUusQEU5_Ub-sxWZ2njuiWKo15YQvPRm_U9BnHzDMocNUlI/s1600/Arxiki.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="488" data-original-width="650" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoGVrZ0KSL00ia2HxJuGfDdYL1ksMrTzcD-6zrdLeueQ5gxDeM2LOCn5QC6xEmgg3GWif-PBSec2CU-HK-B1-5ndHv72CnRUusQEU5_Ub-sxWZ2njuiWKo15YQvPRm_U9BnHzDMocNUlI/s400/Arxiki.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4OGsAv7ZHlcvqesaDeWDahUnM8gostZ3lZfGJGft4XbCsw0SIe2zQhfgscwbp7WYml0meo7LSsLxsWQk_0NfiC5W52VvyebASpfmVpBEF8egYA_uHrVqgD80Ax1qjGC2aHJiRMpISns0/s1600/Arxiki2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="1024" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4OGsAv7ZHlcvqesaDeWDahUnM8gostZ3lZfGJGft4XbCsw0SIe2zQhfgscwbp7WYml0meo7LSsLxsWQk_0NfiC5W52VvyebASpfmVpBEF8egYA_uHrVqgD80Ax1qjGC2aHJiRMpISns0/s400/Arxiki2.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Με αρκετό κόσμο, πραγματοποιήθηκε η προγραμματισμένη, για σήμερα <b>Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου 2017</b>,
Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση στον χώρο της πλατείας της Λυγαριάς, που
διοργάνωσε η Αντιδημαρχία Πολιτισμού του Δήμου Πύλης, με την συνδρομή
των παιδιών του Δημ. Σχολείου Λυγαριάς και την παρουσία του Κέντρου
Λαογραφικής Έρευνας Τρικάλων “ΑΠΟΛΛΩΝ”.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αρχικά τα παιδιά με τη βοήθεια των δασκάλων τους έγραψαν τις ευχές
τους σε χάρτινες καρδούλες & πιλετάκια τα οποία τοποθέτησαν σε
μπουκαλάκια και κατόπιν με τη βοήθεια του Άη Βασίλη κρέμασαν στο
χριστουγεννιάτικο δέντρο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στη συνέχεια τα παιδιά με τη βοήθεια των ξωτικών, παρασκεύασαν
γλυκιές λιχουδιές τις οποίες κέρασαν σε όλους τους παραβρισκόμενους.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κατόπιν ο Δήμαρχος Πύλης κ. Κώστας Μαράβας και ο Αντ/ρχος
Πολιτισμού κ. Κώστας Μπαλατσούκας, απηύθυναν σύντομο χαιρετισμό & με
το πέρας αυτών, ο Δήμαρχος πέρασε στην φωταγώγηση του δέντρου με τον
κόσμο να συμμετέχει μετρώντας αντίστροφα και τα βεγγαλικά να κάνουν τη
νύχτα – μέρα στην Λυγαριά, ενθουσιάζοντας μικρούς και μεγάλους.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ύστερα τα παιδιά με τη συνδρομή της κας Μαρίας Καλύβα, έψαλλαν τα
Κάλαντα & τραγούδησαν γνωστά χριστουγεννιάτικα τραγούδια, </b>για να
πάρει τη σκυτάλη το χορευτικό τμήμα του Κέντρου Λαογραφικής Έρευνας
Τρικάλων “ΑΠΟΛΛΩΝ”, το οποίο παρουσίασε γνωστούς παραδοσιακούς χορούς,
για να κλείσει έτσι άλλη μια εκδήλωση με “άρωμα” Χριστουγέννων.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Στο τέλος ο Δήμαρχος, δώρισε σε όλα τα παιδιά από ένα βιβλίο με τίτλο:”Ένα ξεχωριστό πλάσμα”.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν επίσης αντιδήμαρχοι, δημοτικοί σύμβουλοι, καθώς & πρόεδροι άλλων τοπικών κοινοτήτων του Δήμου.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<i>Πηγή: </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>http://pylinews.gr/%ce%bc%ce%b5-%ce%b1%cf%81%ce%ba%ce%b5%cf%84%cf%8c-%ce%ba%cf%8c%cf%83%ce%bc%ce%bf-%ce%b7-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%85%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%bd%ce%b9%ce%ac%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%b7-%ce%b5/</i></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06360844834226144758noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5595857861523713682.post-66136032501544902782017-12-13T02:13:00.003-08:002017-12-13T02:13:44.062-08:00Και στα Στουρναραίικα “φώτισε” το Χριστουγεννιάτικο δέντρο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Με πρωταγωνιστές τα ίδια τα παιδιά, πραγματοποιήθηκε χθες Τρίτη 12
Δεκεμβρίου στις 6:30μμ η όμορφη εκδήλωση με “άρωμα” Χριστουγέννων στα
Στουρναραίικα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNwaUHSv4qxLs0O5EfGTWk9yPOqlXoc3iOw004-hEgQUf9Xq9qA-Kwwednwv9EyfcpRtpARKE-q81H99OWh7oaHpa1drSlwEH-Y2YnJZDbeDMCV2dX4ZxCby63gvJkUAPi4zZx2E0YpPE/s1600/IMG_1844.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="1024" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNwaUHSv4qxLs0O5EfGTWk9yPOqlXoc3iOw004-hEgQUf9Xq9qA-Kwwednwv9EyfcpRtpARKE-q81H99OWh7oaHpa1drSlwEH-Y2YnJZDbeDMCV2dX4ZxCby63gvJkUAPi4zZx2E0YpPE/s320/IMG_1844.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αρχικά όλα τα παιδάκια με τη βοήθεια του Άη Βασίλη, παρασκεύασαν
γλυκιές λιχουδιές τις οποίες κέρασαν απλόχερα στους παραβρισκόμενους
στην εκδήλωσή τους & έγραψαν το καθένα την ευχή του, που τοποθέτησαν
σε μπουκαλάκια τοποθετώντας τα στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο, που από
χθες κοσμεί την πλατεία του χωριού.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ύστερα από τους σύντομους χαιρετισμούς του Δημάρχου Πύλης κ. Κώστα
Μαράβα & της προέδρου της Τοπικής Κοινότητας κας Γεωργίας
Λαμπρογεώργου, ο Δήμαρχος πέρασε στην φωταγώγηση του δέντρου με τον
κόσμο να συμμετέχει μετρώντας αντίστροφα, με τα βεγγαλικά να δίνουν τη
δική τους ξεχωριστή νότα στην όλη εκδήλωση & τα φαναράκια των ευχών
να στολίζουν το νυχτερινό ουρανό του χωριού.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Κατόπιν τα παιδιά με τη συνδρομή της κας Μαρίας Καλύβα, έψαλλαν τα Κάλαντα & τραγούδησαν γνωστά χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Με το πέρας της εκδήλωσης ο Δήμαρχος δώρισε στα παιδιά από ένα βιβλίο με τίτλο: “Ένα ξεχωριστό πλάσμα” της κας Μαρίας Καλύβα.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν επίσης ο Αντ/ρχος Πολιτισμού κ. Κ.
Μπαλατσούκας, ο Αντ/ρχος Πολ. Προστασίας κ. Άρης Τζάνης, οι δημοτικοί
σύμβουλοι κα Ρούλα Οικονόμου, Κ. Κρούπης, Σωτ. Αγγέλης, Βασ. Αναγνώστου
& η πρόεδρος της Τ.Κ. Πύλης κα Μαρίνα Πανάγου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Πηγή:</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>http://pylinews.gr/%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%bd%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%af%ce%b9%ce%ba%ce%b1-%cf%86%cf%8e%cf%84%ce%b9%cf%83%ce%b5-%cf%84%ce%bf-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83/ </i></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06360844834226144758noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5595857861523713682.post-44659784049269138162017-12-11T23:08:00.001-08:002017-12-11T23:08:47.199-08:00Εκδήλωση ενδιαφέροντος από κάθε γωνιά του πλανήτη!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div data-contents="true">
<div class="" data-block="true" data-editor="2v66q" data-offset-key="an8hn-0-0" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhOvqbOxv_4soOKEF620gs1GOesRSjn4_6dMjnv89laRJd0rrpP-hTbSq8I5PRMkQyVjhuUp3I22hejT7ammzb3qFC5UZbs2ghRzFFATF0c3uHJQ-rWqjj-1XCE2860D8g5_9Wy60zV-o/s1600/old-1130731_960_720.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="960" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhOvqbOxv_4soOKEF620gs1GOesRSjn4_6dMjnv89laRJd0rrpP-hTbSq8I5PRMkQyVjhuUp3I22hejT7ammzb3qFC5UZbs2ghRzFFATF0c3uHJQ-rWqjj-1XCE2860D8g5_9Wy60zV-o/s320/old-1130731_960_720.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="an8hn-0-0" style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-small;"><span data-offset-key="an8hn-0-0"><span data-text="true"> <i>Φωτογραφία Pixabay/</i></span></span><i><span style="font-weight: normal;">Dariusz Sankowski</span></i></span><span data-offset-key="an8hn-0-0"><span data-text="true"></span></span></div>
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="an8hn-0-0">
<span data-offset-key="an8hn-0-0"><span data-text="true"> </span></span></div>
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="an8hn-0-0">
<span data-offset-key="an8hn-0-0"><span data-text="true">Καλή σας μέρα! </span></span></div>
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="kfnt-0-0">
<span data-offset-key="kfnt-0-0"><span data-text="true">Είμαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω πως στην παρέα μας, στην παρέα του <b>52 weeks writing challenge</b>, έχουμε πλέον νέα μέλη από τα <b>Τρίκαλα</b>, την <b>Αθήνα</b>, την <b>Τήνο</b>, την <b>Γερμανία </b>και από άλλες όμορφες γωνιές του πλανήτη μας.</span></span></div>
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="kfnt-0-0">
<span data-offset-key="kfnt-0-0"><span data-text="true"> </span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="2v66q" data-offset-key="1ravq-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="1ravq-0-0" style="text-align: justify;">
<span data-offset-key="1ravq-0-0"><span data-text="true">Εύχομαι ολόψυχα τα έργα μας να ταξιδέψουν ως την άλλη άκρη της γης και να συντροφεύσουν γλυκά όλους εκείνους που αγαπούν τη <b>λογοτεχνία</b>. Εκείνους που κοιμούνται και ξυπνούν αγκαλιά με ένα βιβλίο και που, με μάτια κλειστά ή ανοιχτά, ταξιδεύουν, όπως και εμείς, σε μέρη φανταστικά και ονειρεμένα!</span></span></div>
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="1ravq-0-0">
<span data-offset-key="1ravq-0-0"><span data-text="true"> </span></span></div>
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="1ravq-0-0">
<span data-offset-key="1ravq-0-0"><span data-text="true"><b>Καλή επιτυχία σε όλους! </b></span></span></div>
</div>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06360844834226144758noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5595857861523713682.post-12507732245866545522017-12-10T11:01:00.000-08:002017-12-10T11:01:09.910-08:00«Άναψε» χθες βράδυ το Χριστουγεννιάτικο δέντρο στην Πύλη με χορούς και τραγούδια <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD-FBXfW5mByf9ZMpzmE_Ti3Zi7IHBYmdoVYkXOxHzjDucttvNEyL8QcysKgPDrQuWenRNJmiaxhKqnjLluyZaypJakeq1yVZk0FRRFY1bDQxiOoU6YaoGhx7qjtrVw__cj7d971omNKU/s1600/p.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="750" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD-FBXfW5mByf9ZMpzmE_Ti3Zi7IHBYmdoVYkXOxHzjDucttvNEyL8QcysKgPDrQuWenRNJmiaxhKqnjLluyZaypJakeq1yVZk0FRRFY1bDQxiOoU6YaoGhx7qjtrVw__cj7d971omNKU/s320/p.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μία όμορφη <strong>εκδήλωση</strong> διοργανώθηκε χθες βράδυ στο <strong>δημαρχείο της Πύλης</strong>, όπου <strong>φωταγωγήθηκε το Χριστουγεννιάτικο δέντρο.</strong> Συγχρόνως με την φωταγώγηση, ο ουρανός έλαμψε από τα βεγγαλικά και οι μικροί φίλοι το χάρηκαν πολύ. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στην αρχή της εκδήλωσης έγινε η υποδοχή των μελών του <strong>Συλλόγου Κρητών Τρικάλων «Ο Ψηλορείτης»</strong>,
του χορευτικού και της παραδοσιακής Κρητικής ορχήστρας «Μαδαρίτες», οι
οποίοι έδωσαν την διαφορετική νότα τους στην εκδήλωση, με κάλαντα,
καντάδες, μαντινάδες, παραδοσιακούς χορούς και τραγούδια της Κρήτης. Στο κόσμο μοιράσθηκαν διάφορα εδέσματα, γλυκίσματα και κρασί.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Την εκδήλωση χαιρέτησαν, ο δήμαρχος Πύλης <strong>κ. Κώστας Μαράβας</strong>, ο Περιφερειακός Σύμβουλος <strong>κ. Γιώργος Τσίγκας</strong>, Αντιδήμαρχος <strong>κ. Κώστας Μπαλατσούκας</strong>, η πρόεδρος της Τ.Κ. Πύλης <strong>κα Μαρίνα Πανάγου</strong> και η πρόεδρος του Συλλόγου Κρητών Τρικάλων <strong>κα Ιουλία Σταγάκη.</strong> Παρευρέθηκαν επίσης οι αντιδήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι του δήμου Πύλης.</div>
<div style="text-align: justify;">
Χαρακτηριστικό ήταν ο πολύ δυνατός αέρας, αλλά ο κόσμος δεν πτοήθηκε.</div>
<br />
<i>Πηγή:</i><br />
<i>http://www.trikalaola.gr/%ce%95%ce%ba%ce%b4%ce%b7%ce%bb%cf%8e%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82/%ce%86%ce%bd%ce%b1%cf%88%ce%b5-%cf%87%ce%b8%ce%b5%cf%82-%ce%b2%cf%81%ce%ac%ce%b4%cf%85-%cf%84%ce%bf-%ce%a7%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%85%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%bd%ce%b9%ce%ac%cf%84%ce%b9%ce%ba/</i></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06360844834226144758noreply@blogger.com1